Өлең, жыр, ақындар

Көктем-дос

  • 23.05.2019
  • 0
  • 0
  • 1381
Аппақ аспан, қалған қыстан
Жасылданды кенеттен.
Жасыл талдың түсін алды
Жер бетіне мен еккен.
Аспан — айна, қостамай ма
Сол мінезбен ісімді.
Өнерімді — мәнерімді
Келбетіне түсірді.
Сол аспанға таласқанға
Тәкаппарсың тау да мәз.
Көктем — бала, шимай сала
Қалдырмапты сау қағаз.
Жыр жырласам, гүлге арнасам
Риза маған, туған жер.
Арнап сыйды, бар жақсымды
Демек дәйім жырлай бер.
Ән шырқасам, бұлттан асам —
Аспан қағып алып тұр.
Тау жаңғырып, таңдай ұрып,
Бұлақ қайта салып тұр.
Бала-көктем, алабөтен
Жаныма өзің жақынсың.
Сәніңменен, бәрін менен
Сен айнытпай жатырсың.
Өмір ісін, сенім күшін
Тұрасың бір молайтып.
Табиғатқа адамзаттың
Құдіретін сен айтып.
Білем сені, сүйем сені
Бар жүректің күшімен.
Осынау бір асыл, мөлдір
Мәңгі достық үшін мен!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күзгі жапырақтар

  • 0
  • 0

Біздің өмір, жақсы дәурен жаз еді,
Адам көзі бізді көріп мәз еді,
Шулы тірлік, думан достық мереке
Heгe қысқа, неге мұнша аз еді?!

Толық

Еске алу

  • 1
  • 1

Әке деп жүргенімнің аға екенін
Мен сәби есейгесін білдім кейін.
Қаз тұрып жаңа ғана бассам керек
Кеткенде әкем тастап жер мекенін:

Толық

Мен бақытты көрдім

  • 0
  • 0

Бақыт жайлы сан аңыз
Тыңдағаным бар еді.
Айтып жүрген әр ауыз
Ол жар еді, бала еді.

Толық

Қарап көріңіз