Өлең, жыр, ақындар

Құттыбай бұлағы

  • 23.05.2019
  • 0
  • 0
  • 938
Бала кезден бар едің сен, бір бұлақ,
Жолаушының арманындай бұлдырап,
Қызбел таудың белін орап ағушы ең
Жібек белбеу секілденіп судырап.
Ішкенімен, қанғанымен жай тұрмай,
Не бір тексіз өкінбей де, қайғырмай,
Жемдерінің ыдыстарын лақтырып,
Кете алмапты ластамай, лай қылмай.
Соның бәрін үнсіздікпен тәрік қып,
Жақсыны да, жаманды да қарқ қып,
Мәңгі таза қалпыңменен ағасың
Рақым үшін жаралған бір жарықтық.
Сол баяғы айрылмапсың арнадан,
Жолаушымен нәрің қайда бармаған?!
Сенің осы қасиетіңді көрем де,
Көп адамның көп ісіне таң қалам.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көк иықтан асарда

  • 0
  • 0

Шығарып салған, жан досым,
Алғысымды ал да, аялда.
Әрине, маған жол болсын,
Жақсылық болсын саған да!

Толық

Солдат ұлы

  • 0
  • 0

Кездесіп сәлем берді сәби Айтпай
(Адамның бір бақыты бала емес пе?)
Кешегі қанды ұрыстан қалған қайтпай,
Досымды әлсін-әлсін салады еске.

Толық

Гүлнар-апа

  • 0
  • 2

Мен атыңды бала кезден естідім.
Содан бері жоқ ұмытқан еш күнім.
Тағдыр-дауыл қоймай қуған қаңбақтай
Көз алдымда тұрды сенің кескінің.

Толық

Қарап көріңіз