Өлең, жыр, ақындар

Ұқсастық

  • 25.05.2019
  • 0
  • 0
  • 909
Алғам жоқ әсте өмірді тілеп арзаннан,
Демеймін оны тіземін ылғи маржаннан.
Өмір — бір асыл, қуатты оттың дүниесі,
Ракета болса, алынған сонда бар заңнан.
Мақтанам мен де өмірмін, өзім отпын,— деп,
Сұраман жалын өзгеде жатқан шоқты үрлеп,
Өмірдің қалың қабатын тіліп өткен де,
Мақтанбан бірақ өртеніп жанған жоқпын,— деп.
Ракеталар жүзінде көктің жоғалған,
Өз отын сарқып өшкен соң онда жоқ арман,
Алайда маған оттарды жеңер от керек
«Востоктай» сонау жеріне қайтып оралған.
Көремін қазір алғы бір ұрпақ суретін.
Жанатын әмән, жануды аңсап жүретін,
Қалатын әман қалыңға түссе қайыспай,
Қаз-қатар маздап, қадірлес өмір сүретін.
Мақтанам мен де әмірмін, өзім отпын, — деп,
Сұрамай жалын өзгеде жанған шоқты үрлеп,
Күнімде сонау мақтансам болды түбінде:
Мен де бір қалың ауаны тіліп өттім — деп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Туған өзен жағасында тұрды ол

  • 1
  • 1

Үстінде бар солдаттың сұр плащы,
Өзіменен бірге кешкен жорық жол.
Кірпігінде жылт-жылт етіп бір тамшы,
Туған өзен жағасында тұрды ол.

Толық

Ботақан

  • 0
  • 0

Өркеш құмдар... аралды
Айнала шөккен түйедей.
Қашан, қалай жаралды? –
Жатыр айтпай, үндемей.

Толық

Күзгі жапырақтар

  • 0
  • 0

Біздің өмір, жақсы дәурен жаз еді,
Адам көзі бізді көріп мәз еді,
Шулы тірлік, думан достық мереке
Heгe қысқа, неге мұнша аз еді?!

Толық

Қарап көріңіз