Өлең, жыр, ақындар

Кипарис

  • 28.05.2019
  • 0
  • 0
  • 790
Ертеде ескі грек заманында,
Көктегі кеп құдайдың аманында,
Болыпты патшаның бір жалғыз ұлы
От байлап, аң ататын садағына.
Жез тұяқ жер баспаған қыр жүйрігі,
Бар екен асыранды бір киігі,
Жандының сұлуы екен сол жануар
Әлемнің айнасындай көз қиығы.
Өлердей сүйеді екен бала мерген,
Ажалға амал қайсы ала келген,
Танымай өз киігін атып қалып,
Аңырап айдалада қала берген.
Сормаңдай қызығынан тірі айырылған,
Жылаумен ада болған шырай - нұрдан,
Тілепті жалғыз тілек жалбарынып,
Қайғының, қасіреттің құдайынан.
«Ендігі бар ғұмырым қаңғып өтпек.
Ол киік тірі жүрсем зарды үдетпек.
Болайын сол жануардың ескерткіші,
Ағаш қыл тұратұғын мәңгі көктеп!»
Тілекті періштелер қабыл еткен
Өзі ағаш көкке ұшып жаны кеткен.
Гректер «қасіреттің ағашы» атап,
Құрметті бейіттердің жанына еккен.
«Кипарис» есімі екен сол баланың,
Одан соң етіпті жыл ондаған мың.
Ауада аз қозғалыс етсе болды
Сұлудай көресің бой толғағанын.
Ол оның нәзіктігі сонша боймен,
Көп жайға әкетеді шолсаң оймен
Адамның өмірі сондай ұзақ көктеп,
Адамның жаны сондай болса ғой кең!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Есімде алғаш...

  • 0
  • 0

Есімде алғаш...
Өлең айт — деп өтіндің...
Әттең, сонда әнші болмай өкіндім,
Өлім еді тілегіңді қайтару —

Толық

Қос институт

  • 0
  • 0

Қарт ҚазПИ, мен айналдым есіміңнен
Сонау бір алыс қалған ескі күннен,
Мынау бір кешіп тұрған сәтке дейін
Еркелеп еніп келем есігіңнен.

Толық

Әкелер мен балалар

  • 0
  • 0

— Қой қайда, деймін, қой қайда?
Борбайла итті, борбайла,
Малымнан басы садаға,
Кер терісін қадаға!

Толық

Қарап көріңіз