Хат

Қарындасым-ай,
Ағаң боп сені сыйладым,
Арманнан аппақ, періштедей пәк ибалым.
Күндерім балдай өзіңмен қатар өткізген,
Күлгенің қандай бетінде жүзіп иманың?!.

Жақсылықтарға ғашық боп өткен жалған-ай,
Жанарыңды бұлт, кеудеңді қайғы торламай.
Алай да, дүлей адуын мына заманда,
Нәзіктігіңді сақтадың екен сен қалай?

Есесі қайтып ұйқысыз өткен таңдардың,
Жұмбағын кейде шешкендей болам жалғанның.
Ылайлы батпақ ұсқынсыз осы шаҺарда,
Дәл сендей жандар бар екеніне таңдандым.

Тоғышар жалған кеудесін көкке тасытқан,
Сақтасын сені даңғойлар менен пасықтан.
Көрінесің сен көзіме менің кей кезде,
Гүлбаршын құсап Алпамысына асыққан.

Есерсоқ тағдыр етегін бәрі түргенде,
Лағнет айтып тұнжырап өткен күндерге.
Кезіктің маған осынау у-шу қаладан,
Мұңдасатұғын бір адам таппай жүргенде.

Адамдар алшақ, әркімнің жолы әрқалай,
Жастықтың оты жүрген бір кезде тарқамай.
Өмірдің мәнін енді ұқтым деген шағында,
Біреуге жар боп кетер ме екенсің, қалқам-ай?!

Кеудемді менің тербеген кезде тәтті арман,
Қарындасым-ай,
Менде де достар көп болған.
Бәрі де кетті болмыстың бұлдыр Заңымен,
Адамилықтан қорыққаннан.

Біз ақын едік,таусылмас мәңгі арманы,
Ақыныңды да, ақыры, тағдыр алдады.
Фариза қызға қайғысын шаққан өлеңмен,
Мұқағалидың ізбасары едім мен-дағы.

Қарындасым-ай,
Достықтың бұзбай белгісін,
Ағымнан саған ақтарылайын енді шын.
Ең болмағанда миллиондардың ішінен,
Фариза құсап мұңымды менің сен түсін.

Түсінсең егер,мәртебем көкке биіктер,
Болашақ жырға боларсың онда кейіпкер.
Түсінсең мені, кеудеңе қызыл алаулы
Кәжекейіңді киіп кел!.

---