Өлең, жыр, ақындар

Қыран аққуды ілген күн

  • 14.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1164
Кірпігімді қансіңді жасқа малып,
Көшті қанша көзімнен мас-қара бұлт!.
Аспан ағып...
Ажал боп теуіп қыран,
Құлады аққу безқара тасқа барып.
Кетті, кетті, қайтейін, тағат менен,
Кезіктім-ау бекерге, қап, әттеген!
Сұлулықты Асқақтық майып қылып,
Тұрып қалдым шарасыз қарап төмен.
...Бытыраңды жинама кірпігіңе,
Мылтығыңды қинама,
Жарақты өлең!..
Көктен қысым көрген соң,
көлден қысым,
Тас құқшақтап қалыпты өлген Мүсін.
Қалай өлді? —
Ашаның бұйрығымен
Періштенің кейпіне енген құсым!..
Жүрек пенен ұрғандай миға жасын
Өртенесің.
Сөнесің.
Қиналасың.
Не қайран бар,
Осынша кең аспанға
Қос қасиет иесі симағасын?!
Аққу Мұңы — көздегі бұршақ екен,
Қыранымның шеңгелі — мұнша бөтен!
...Аққу жатыр.
Қыран жүр ұшып көкте,
Қайсысына назарды бұрсам екен?..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қаңға баба

  • 0
  • 0

Айналдым әруағыңнан, Қаңға Баба,
Қарайсың қарагөзбен паң далаға.
Базарың тарқап бастан, дәурен көшкен,
Көшпеген қорымдағы таңба ғана.

Толық

Алтын айдар ақ тауық

  • 0
  • 0

Он сан ғажап өтіп жатыр көгімнен,
Озса уақыт,
Оған қандай айла бар?! —
Ай-балапан кеше ғана көрінген,

Толық

Ел босқан

  • 0
  • 0

Айтты ақыры...
Айтты шындық...
Соңырақ —
Шайқалғанын бізде сансыз шаңырақ.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер