Өлең, жыр, ақындар

Сайтандығың санамды шын сыздатты

  • 04.08.2019
  • 0
  • 0
  • 839
Сайтандығың санамды шын сыздатты,
Жүрегімді жандырды да мұздатты.
Екеуіміз екі шоқы екенбіз,
Арамызда аттай алмас құз жатты.
Жегідей жеп жаман ойлар жармасты,
Тәтті қиял қызғанышпен алмасты.
Алай-дүлей соғып өткен бір дауыл,
Жалп еткізді от сезімді алғашқы.
Не екенін білмеуші едім сүюдің,
Не екенін білмеуші едім күюдің.
Тамағыма тас тіреліп қалғандай,
Сол түні мен алғаш рет түйілдім.
Сеніменен сәулеленіп көмескім,
Төбесіне көтеріп ең белестің.
Амал қанша, өртеп кеттің оңдырмай,
Бірақ, мендей сүймес енді сені ешкім.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ақын – елдің еркесі

  • 0
  • 0

Ақын – елдің еркесі,
Ақын – төлдің серкесі.
Қайда барса, ақынды
Қарсы алады өлкесі.

Толық

Көктікен гүл

  • 0
  • 0

Өсіп тұрған Көктікен гүл құлпырып,
Жарым-жарты солып қалды кенеттен.
Сабағынан салбырап та қылқынып,
Өлетұғын сәтті күтті со беттен.

Толық

Өрт пен алмас

  • 0
  • 0

Ұшқыннан өрт басталып,
Үйге қарай бас салып,
Алаулады Жалын тілі жаланып.
Айқай-шудың ішінде

Толық

Қарап көріңіз