Өлең, жыр, ақындар

Сарқырама мен бұлақ

  • 10.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1220
Сарқырама жатты ағып, шағылысып шуаққа,
Емдігі бар қастерлі былай деді Бұлаққа
(Тас астынан шылжырап жайлап қана ағатын,
Бірақ, оның аты шыққан емді деп):
«Неткен ғажап? Суың да мол емес көз салатын,
Көрем, бірақ, келіп жатқан елді көп,
Түсінбеймін соны шын,
Неге сені ұнатады ел?» «Ем үшін», –
Деді бұлақ мөлдіреп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түйе мен түлкі

  • 0
  • 0

Бір жерде істейтін,
Өмірі ішпейтін
Шақырып Түйені,
Жақпақ боп күйені,

Толық

Сүйемін деуге ақылым жетпей

  • 0
  • 0

Сүйемін деуге ақылым жетпей,
Жетсе де ақыл, батылым жетпей,
Отырмын мүлгіп, түнеріп ойда,
Күндерім қайда, түндерім қайда,

Толық

Өлген ақынның өзін жерлеуге жиналғандар алдындағы монологі немесе қабір басындағы сөз

  • 0
  • 0

Бұл дүниенің қызығына тоя алмай,
Жортып жүрген жігіт едім қояндай.
Енді бүгін тас табытта жатырмын,
О, Алла-ай!

Толық

Қарап көріңіз