Өлең, жыр, ақындар

Табиғат пен көз

  • 25.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1320
Табиғат бір тұрған еді құлпырып:
Көкті тіреп таулары,
Жайқатылып баулары,
Бел-белесте гүл тұнып.
Бірде өзіне таңдана,
Былай деді паңдана:
«Мен болмасам тегінде,
Мына өмір өмір ме?
Тауларымнан сылдырап,
Ағып жатыр мың бұлақ,
Үйрек ұшып, қаздар қонаған көлімде.
Қысқасы, ғалам бұл,
Менсіз қараңғы».
Көз жалт етті,
Былайша саңқ етті:
«Таласпан, ерексің,
Бірақ та, баға беретін,
Көз болмаса көретін,
Сен кімге керексің?».
* * *
Көретұғын көз болмаса дұрыстап,
Табиғат – бір қуыс нақ.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жұлдыздар

  • 0
  • 0

Түн жамылып тұңғиық,
Мүлгігенде шың-құздар,
Көк төсінде түу биік
Жымыңдайды жұлдыздар.

Толық

Жаңа жауған қар іргесі тез іріп

  • 0
  • 0

Жаңа жауған қар іргесі тез іріп,
Былжырады табан асты езіліп.
Тап осындай ауа райы тұсында
Тұрады екен бір кемшілік сезіліп.

Толық

Тәңірге сенгенімнен

  • 0
  • 0

Тәңірге сенгенімнен,
Өрекпіп өр көңілмен,
Өлердей ғашық болдым,
Өзіңді көрген күннен.

Толық

Қарап көріңіз