Өлең, жыр, ақындар

Мен – өртпін

  • 06.10.2020
  • 0
  • 0
  • 1704
Мен – өртпін. Күресе алмайсың.
Өртеуден жіп есе алмайсың.
Мендегі тегеурін - алапат,
Сен оған ілесе алмайсың.
Ойыннан өрт шықты, қарашы.
Ол өрттен дерт күшті, шамасы.
Мұң ғана жалғайтын секілді,
Мыңдаған шақырым арасын.
Сүйгізбе! Сүйгізсең, күйредің.
Өзім де күйрейтін күйдемін.
Мың атан түйені шөктірер
Мендегі бұл шердің ширегі...
Тілімді түсінгің келсе егер,
Сен өрт бол, мен емес жел сенер.
Лапылдап жанайық, басқалар
Несі бар, күйіктен өлсе өлер.
Жаныңа бір тал шоқ тастасам,
Тосылма, сені өртей бастасам.
Бұл дертті сөндіру қиын-ау
Өртімді өртіңмен баспасаң.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сен ғана

  • 0
  • 0

Некемді мекер мұңмен қидырамын,
Өлеңнен кәттай шарап құйдырамын.
Өмірді өлең түгіл шумағымның
Жалғыз-ақ бір жолына сыйдырамын.

Толық

Гүлдерді де өлтіреді у қайғы

  • 0
  • 0

Гүлдерді де өлтіреді у қайғы,
Жапырағы жан тапсырып шулайды...
Бір жақынын жоғалтқандай ... зырқ етіп
Байғұс жүрек көндіге алмай тулайды.

Толық

Қоршауы жоқ жүрекке тасқын кірді

  • 0
  • 0

Қоршауы жоқ жүрекке тасқын кірді,
Жотасымен жоқ қылды қашық гүлді...
Аласапыран бұлқыныс өлер еді-ау,
Өлмей қойған сағыныш асқындырды.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар

Пікірлер