Пушкин мен дала
- 0
- 0
Маңғаз Пушкин маң даланы аңсады,
Жайық бойы болып оның аңсары.
Мүмкін тістеп заманының иттері,
Жалықтырды ұзын-шұбақ дау - шары.
Жайығым, саған келем мен
Жайығым, саған келем мен,Өзіңдей мөлдір өлеңмен.
Қуанышыммен және де
Мұңыммен жырға бөленген.
Жайығым, сенің жағаңнан
Арманым аппақ таралған.
Өлеңге ғашық қызыңның,
Сенімі сенен нәр алған.
Талыңа өскен жағалай ,
Өр толқыныңа қарамай.
Орнамас жанға жаз көңіл,
Сағыныш қалар тарамай.
Тұйыққа бір сәт тірелген,
Кезімде саған келем мен.
Жүрегім толса жігерге
Тағы да келем елеңдеп.
Қимаймын, Жайық, жағаңда
Қалдырған жастық - жазымды.
Өзің деп жүрем алаңдап,
Шағалаңды аңсап наз үнді.
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Өзіңе ғашықпын, өлең
- 0
- 0
Жанымның шуағындай елжіреген,
Өзіңе ғашық болдым, мөлдір өлең.
Көңілім талпынады биігіңе,
Гүлдері, көктемеде желбіреген.
Менің байлығым
- 0
- 0
Кейбіреудің көзі асыл киімде,
Бар мерейі мол жиһазды үйінде.
Мәңгі жолдас болмайды сол дүние,
Қалады олар сол бір жансыз күйінде.
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Мен
Шынымен де әдемі -
Каусар
Өте керемет -
Ок
Ок -
Әсел Айша
Өте ақылдымыз -
Динара
Шынымен де әдемі мектеп екен
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі