Өлең, жыр, ақындар

Бұлбұл

  • 27.11.2015
  • 0
  • 0
  • 2505
Пернесін күйсандықтың басып қалып,
Өлең - сел төгіледі, тасып барып.
Жыр буған жас жүрегім лүпілдесе,
Кетеді жолдар мені қашыққа алып.
Ал олар төзімімді таусып алмай,
Тынбайды қыр кездіріп, тay шығармай.
Сол сәтте сезінемін, көмейімде,
Бір емес, мың бұлбұлдың даусы бардай...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аманат

  • 0
  • 0

Жылдар, жылдар шарқайрақтай зырлаған,
Күш-қуатты бірте-бірте «ұрлаған».
Алыстатып жастық шақтың ауылын,
Кәрілікке жақындатқан бір қадам.

Толық

Мұң

  • 0
  • 0

Жүрегімде талай мұңның бар табы,
(Жас ұлғайса салмағы оның артады).
Қысымынан көп қайнаған қанымның,
Соңғы кезде желкем жиі тартады.

Толық

Ұмыттырар...

  • 0
  • 0

Төгеді Күн шуағын мырзасынып,
Жатады жұпар ауа қырға сіңіп.
Жармасқан жер үстіне кәрі қысты,
Беткейге бара жатыр жылға ысырып.

Толық

Қарап көріңіз