Өлең, жыр, ақындар

Өмір

  • 28.11.2015
  • 0
  • 0
  • 5338
Дастанның жазылмаған жалғасындай,
Күндерім кетіп жатыр алға асып жай.
Артық жүк болмасам деп армандаймын,
Осынау өмір-көштің арбасында-ай.
Таңертең қос жанарды «тырнап ашып»,
Қадаймын пәк дүниеге нұр қарашық.
Кеудемде бұлқынады бұла жүрек,
Ежелгі мінезімен жырға ғашың.
Жан емен қатал сынға тосылатын,
(Ежелден қайсарлықтың досы халқым).
Мен әрбір өлеңімді өрнектеймін,
Жер. Ана. Жан жарымның қосып атын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Оралға оралғанда

  • 0
  • 0

Оралым, сол аязың, бораның да,
«Ақ тайлақ» ойнақтап жүр орамыңда.
Жүгіріп шықты, міне, қарсы алдымнан,
Асыққан баладайын қол алуға.

Толық

Қос еңбеккер

  • 0
  • 0

Таң алды, жұрт ұйқыда, бұйығы маң,
Жүрекке тұр бір ғажап құйылып ән.
Ұялтып тастай ма деп келесі күн,
Отырмын түспей түннің иығынан.

Толық

Ұлыма

  • 0
  • 0

Көз жасына беріп өстім жастан мән,
Сен жылайсың, еркелігің асқаннан.
Жер тепкілеп отырғанмен, ұлым-ау,
Айды қалай алып берем аспаннан...

Толық

Қарап көріңіз