Өлең, жыр, ақындар

Орман оты

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1697
Отырдық бірге орманда
Оңаша басқа кісі жоқ.
Жүзеді биік заңғарға,
Қойнынан түннің ұшып от.
Тұрғандай біреу қолқалап,
Биле деп оған өтініп.
Билейді отты ортаға ап,
Ақ ару қайың секіріп.
Қайыңның биі таусылса,
Ойымды кенет бөле қап.
Елінің ескі салтынша
Оқиды достым өлең ап.
Ақынның үнін кәрі орман
Тыңдайды ұйып тым-тырыс.
Дейді ол егіз жаралған
От пенен өлең бір туыс.
Маздайды оттың жалыны
Маңдайды сипап лебімен.
Өлеңнің күшті сарыны
Ойнайды от боп менімен.
Орнады тыныштық бар маңда
Таза ауа тұнып мөлдірдей.
Отырдық біздер орманда
Өлеңмен отты сөндірмей.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Неге кінә қоясың?

  • 0
  • 0

— Қалай болып кеткен?— деп,
Сын қоясыз қазір сіз.
Жас ем онда көкпеңбек,
Сақал-мұртсыз, әжімсіз.

Толық

Әжелер

  • 0
  • 0

Ұйықтатып ұясының барша жанын,
Кеш жатып, қарсы алып таң самалын,
Әжелер немересін құшып-сүйіп,
Сезбейді бойы ауырлап шаршағанын.

Толық

Ленинград жолында

  • 0
  • 0

Ақты оқтар зуылдап,
Айнала орап жан-жақты,
Кемпірқосақ құрып ап,
Көктің жолын жау бақты.

Толық

Қарап көріңіз