Қаныш туралы екі өлең
- 0
- 1
1. ЕСКЕРТКІШ
Батты балқып дала мұнға
Бір кездегі өз сырласы.
Көздердің тұр жанарында
Қиял
Мың құбылып өзгересің күніне,Түсінуге қиын сенің тіліңе.
Көкке барып бұлт үстінен секіріп.
Сүңгисің сен тұңғиықтың түбіне.
Тұңғиықтан тағы атылып шығасың,
Шың басына шырқап дабыл ұрасың.
Өзен судың сылдырынан су ұрлап,
Орман үнін, таудың тілін ұғасың.
Дүниеге кең жайылып құлашың,
Кейде күміс сағымдарды қуасың.
Тыншымайсың, түн ұйқымды төрт бөліп,
Бір күй болып құлағыма тұнасың.
Сенсіз менде сырсыз, жырсыз бос кеуде,
Қалар ұқсап өмір оты өшкенге.
Сендей жақын серіктікке жарамас,
Бұл дүниеде доспын деген еш пенде.
Сенсіз менде көбелекпін қанатсыз,
Мүгедекпін көмек күткен тағатсыз.
Қурап ұшқан қу еменмін теңселіп,
Жапырағын алып кеткен талап күз.
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
мммммммммммм
айбыыыыыыы ещкерееее -
Курман Арсен
Рақмет өте жаксы өлен -
Аружан
Куштыыыыыы -
Айтолкын
Керемет -
Айтолкын
Норм
Айдана
Өте керемет