Өлең, жыр, ақындар

Ауыл қызы

  • 06.10.2016
  • 0
  • 0
  • 10425
Қос жанарда тұрады арай кілкіп,
қадалмайды,жалт етіп қарайды үркіп
Сұқтанады сан көздер сұлулыққа,
талықсиды қағылмай талай кірпік.
Ақша бетке жарасып пісте мұрын,
балғын жүзден мөлдіреп іштегі нұр
бала мінез, пәк көңіл тамсандырып,
деседі іштей жігіттер: "Түс пе мұным?!"
Жұмыр кеуде жарасып иықпен тік,
тұр талдырмаш денесін биіктетіп.
Жалғыз жатыр жотада қара бұрым
нәзік белге кей-кейде тиіп кетіп.
Қынай белді көйлегін етегі кең
қуыршақтай қомпитып кетеді жел
Ақ маржандай тізілген сұлу тістер
көмкеріліп алқызыл екі ерінмен.
Шыдам жетсе, жігітім, қызбай қара,
қадалсаң да, тоймайсың, жүз қайтара.
Мынау дала жердегі жұмақ болса,
періште деп дәл осы қызды айтады, ә!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өлім туралы

  • 0
  • 0

Мен қалада қаңғырып көп жүремін,
Өлімді де көп көрдім бұл өмірде,
қайғырмайды сонда да ер жүрегім,
елімді ойлап жасымас жігерім де.

Толық

Күйзелу

  • 0
  • 0

Көңіл-күйде тыншу жоқ:
әлденені аңсай ма, жабыға ма,
өрт кешкендей тынысым тарыла ма,
әлде дауыл тілеген теңіз сынды

Толық

Есті боп жүргенде есер, мақұлдар да

  • 0
  • 0

Есті боп жүргенде есер, мақұлдар да,
өзінен жұртқа ауысар ақыл бар ма.
Адамдар – есерің бар, мақұлың бар,
немкетті қармаңдар ақындарға!

Толық

Қарап көріңіз