Сүреңсіз күзден рең қашып...

Сүреңсіз күзден рең қашып,
Іздейді жылы көрпесін.
Қарменен бетін қымтатып
Алады маза кеткесін.

Қалады күзің тұншығып,
Көрсетіп қыс қылышын.
Алайда бірде күн шығып
Сырады қыстың тұрмысын.

Келеді көктем тамылжып,
Киеді жасыл көйлегін.
Көктемнің жанын жарым ғып
Жеткенін жаздың көргемін.

Тұрады жазың жайдары,
Тәрізжі өлмес жаны мың.
Бұзылып бір күн қаймағы,
Береді күзге орынын...

Айналып мезгіл тұрақсыз,
Береді жылжи өмірің.
Келеді бұл заң сызатсыз.
Бағынтқан көпті адамзат
Уақытқа бірақ қуатсыз.

Алланың алды жақындап,
Өмірге әр жыл жырақпыз.
Тіріңде адам болып қал,
Қалмайды ешкім чұрақсыз.
Бұл жалған бәріне біркелкі,
Жылжиды, сырғиды, тұрақсыз.

---