Өлең, жыр, ақындар

Тістену

  • 30.03.2018
  • 0
  • 0
  • 3603
Сарығұл өткен ғасырдың аяқ кезінде өмір сүрген, билікті топтан көп қорлық көрген кедей палуан екен.

Күндеңдер мына мені –
кішіртудің сол шығар бір-ақ емі.
Мен түгілі, мерт болған күншілдерден
Ақанның Құлагері.
Жүздеріңнен төгіңдер қылыш-ызғар,
содан, рас, жанымның мұңы сыздар.
Үн шығармай бәрін де ұғып тұрып,
мойындамауға тырысыңдар.
Сыртымнан ғайбат үнмен
қаралаңдар,
оқ атып найза-тілден.
Күн көріңдер, әйтеуір, қапы қалмай,
өзгені жайратумен.
Құлатыңдар мына мені –
көп өмірдің құздары, жыра, белі.
Қимылдаңдар.
Бірақ тек соның бәрі –
менің кішірмеуімнің бір-ақ емі!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Нәпсі

  • 0
  • 0

Мен сені бір қырыңнан көріп тұрмын:
қолың мен өр кеудеңді жолықтырдым.
Қысылам анаң барлап қарағаннан,
Өзіңді бір көндіру — маған арман.

Толық

Әйелге деген махаббат

  • 0
  • 0

Түндерде жалын боп өткен
біреуді жаным деп өпкен
сенің гүл еріндеріңнен
әйтеуір жерінбедім мен.

Толық

Үй жақсы ма, балабақша жақсы ма?

  • 0
  • 0

Қызықпын-ау өзім де,
Мақтанарым шамалы.
Үйге келген кезімде,
Кеткім келмей қалады.

Толық

Қарап көріңіз