Өлең, жыр, ақындар

Жер ортасына келгенде

  • 30.03.2018
  • 0
  • 0
  • 3436
Жер ортасына келгенде
пайда болды бір құзыр:
өңешім бе, кеудем бе –
өртейді кеп бір қыжыл.
Артық тамақ та ішпеймін,
жүріс те жоқ мезгілсіз.
Машинадан түспеймін,
жүргем де жоқ ел-күнсіз.
Айналама қарап мен
күзгі аспандай бұзылам:
іш жағымда бір жылан
салып жатады жүз ылаң.
Анау – сол да кісі ме!-
озып кетті менен деп.
Ас айналмай ішіме,
қасіретті шегем кеп.
Бастық қойды мынаны –
артық па еді ол менен?!
Қалқиып қос құлағы,
өмірде түк көрмеген.
Тұман басып Күн маған
тар секілді Жер-тұғыр.
Аян берді түнде анам:
«Күншілдіктің дерті бұл».
У жанымды тырнады,
жаттым, көзім жұмулы.
Жоқ па сонда бір дәрі
қайтаратын бұл уды?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сүйдім сені

  • 0
  • 0

Ұнатып ем,
гүл атып ем
орнағандай жаныма Күн.
Күйіп-жанған

Толық

Азамат Өмірғалиға

  • 0
  • 0

Азамат Өмірғалиға
Жүзі қоңыр болғанмен,
аппақ оның жүрегі,
күлсе шындап күледі,

Толық

Тамшалы

  • 0
  • 0

Не деген ғажап көрік тұрған мынау!?
Салғандай шөл далаға жылдар бұғау
малшынып қара терге, қара жартас,
даралап тұрғандайсың тұлғаңды дәу.

Толық

Қарап көріңіз