Өлең, жыр, ақындар

Толғау

  • 18.07.2018
  • 0
  • 0
  • 1827
Ал, жүрегім лепірді,
Елдің түйдек сырына.
Ақын тілін безеді,
Толғауына — жырына.
Ақын шапты ақыра,
Өшпендестің қырына.
Ақын міне қол созды,
Көкте күннің нұрына.
Ақын қосты дабысын,
Өмірдің айқын сынына.
Шыңына өмір, шыңынан
Жырына елдің, жырынан
Сөйле де тіл, шешендеп,
Минутте мың құбыла;
Түрлендіре күйді бас,
Домбыраның қылына!
Есерсоқтай қол сұқпа,
Ор қоянның жымына.
Еркіндей кір еңсере,
Күресті жайдан дуына!
Барыңменен мәзір ғып,
Түс өмірдің сынына.
Сынына өмір, сынына!
Сынына тұрмыс, сынына!
Ақ иықша саңқылда,
Қимылда, тіл, қимылда!
Үзілдір әнді таңдай қақ!
Жұрт балардай бұлбұлға
Әлем аңыз етердей,
Жаңалық тап, жыр жырла.
Бояушы болма жөнсізге,
Ретімен сыр сырла!
Ісіңді үлгі етерге,
Тексер, терге көп қырна!
Сонда сөзің теңелер,
Бағалыға, шын пұлға,
Қолында қызыл орамал,
Замананың жыршысы,
Өзің салды бір руға,
Сондықтан сен алғыр тіл,
Тақылдаған жалғыз тіл.
Жалғыз емес миллионсың,
Қимылда енді қимылда!!
Күмісті өмір, алтынды ой,
Мен қазбасам, кім қазар?
Сөз гауһарын тізбектеп,
Мен жазбасам, кім жазар?
Кеше Октябрь туғансың
Болып еді құл азат,
Жүректі тербей, сыр бере
Болған жоқ па тіл азат.
Тау жаңғырта күй толғай,
Арқырады үн азат,
Ішінде бұққан миллионның,
Ақтарылды сыр азат.
Тіл музыка бой жазды,
Жыр құйылды жыр азат,
Күйші, ақынға қарады,
Ел ынтасы анталап.
Құйылмасқа немене?
Енді елің сүймесе,
Не таппақсың тақылдап?
Ешкімге мадақ енші емес,
«Ақын» деген, бір атақ.
Жырыңа енді, жырыңа!
Сырыңа бұрыл, сырыңа!
— Мөлтілде, сиям, мөлтілде!
Сөзді боя суыңа!
Қағазда ойна он саусақ,
Қалдырғандай бір мұра.
Жарысында жай озба!
Оқтай зула — зымыра!
Ағынды судай арқырап,
Ақындық күшім жиыла,
Сөз толқыны аузыма,
Құйыла берші, құйыла!
Алтынды асыл берместей,
Не болып еді жырыма.
Қағазға теңмін мен неге?
Қай «піріме» сыйына!
Байқайын деп барыңды,
Салдым әдейі қиынға!
«Жасасынды» жаудырып,
Кірмекпісің жиынға?
Онда сенде не баға?
«Тиынды» саттың — тиынға.
Үлгісіз пішкен шекпенсің.
Сәндігін өмір,
сынына!
Жырына дүние, жырына!
Ленин салған айқын жол,
Кімдер шаппақ бұрыла.
Бұрқырат шаңын даланың,
Тозаңын тықпа ығыңа!
Жауға қарсы қол салдым.
Қылышымның қынына.
Қыңына қылыш,қынына!
Сұмына дүние,сұмына!
Ақ алмасым жалтылдап,
Ұмтылдым міне суыра!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тазаланған төре

  • 0
  • 0

Таң да атты, күннің көзі күлімдеп,
Жердің жүзін оятатын нұрым деп,
Шашқанда нұр, сайрағанда бұлбұлы,
Еңбекші жас менің сүйер ұлым деп.

Толық

Біреуге

  • 0
  • 0

Көлденеңдеп әр жерден кез келесің,
Сұм ниетпен күнде қырық өзгересің.
Өзің алтын секілді жарқ-жұрқ еткен
Адам алмас өзгені жез кересің.

Толық

Тас бұлақ

  • 0
  • 0

Тау қойнауын қақ жарып
Сарқырап ақ қан тас бұлақ
Суыңды жұтпай бір қанып,
Қалайша тұрар жан шыдап!

Толық

Қарап көріңіз