Өлең, жыр, ақындар

Таң мен адам

  • 22.07.2018
  • 0
  • 0
  • 2687
Таң бозарып атқан шақ,
Әдемі салқын жел тұрды.
Еркелеп желмен бірге ойнап,
Үкілі бидай құлпырды.
Шақырып күнді боз торғай
Әдемі сазбен үн қатты,
Құлпырды сұлу көк орай,
Табиғат таңға тіл қатты.
Ормандар жайып жапырағын,
Сыланып құстай таранды,
Кідіріп шықпай, тұрды күн,
Құрметпен күтіп адамды.
Әмір етті ми мен күш,
Асау дүние жеңілді.
Жасап жатты асығыс,
Адам, өнбек өмірді.
Көк жиектен баспалап,
Құм қарады адамға!
Күн қарады адамға,
Күн қарады заманға.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сығалады ай, көк жиегі сөгіліп

  • 0
  • 0

Мөлдір аспан көк торғындай төгілді,
Бір тамаша күйге бөлеп өмірді,
Қуандым да жас баладай шаттандым,
Күлді жүрек, жан сырымды ақтардым.

Толық

Алты сөз

  • 0
  • 0

«Мағынасы жоқ» кейбір сөздің.
Қара тастай зілі бар,
Көзге ілінбес кейбір жанның
Таң-тамаша сыры бар.

Толық

Өлеңім менің

  • 0
  • 0

Өлең — маған сыр алғы достың бірі,
Келген үні құлаққа туған күні.
Адам ойы, ақылмен тізген сөздің
Кейі қатал, келеді кейі жылы...

Толық

Қарап көріңіз