Өлең, жыр, ақындар

Доғалы

  • 14.08.2018
  • 0
  • 0
  • 1143
Тынбай жүйткіп келеміз біз жоғары,
Емес, сірә, таусылатын жол өлі.
Көруге бір бәріміз де құмармыз,
Сұлу көлді тау ішінде "Доғалы"
Тау тұмсығын көлге тіреп бүйірден,
Төне түсіп ұшпа жартас шүйілген.
Құдіреті-ай, табиғаттың шебері-ай,
Күлкіні әкеп су бетіне үйірген.
Көл жанары жаудырайды жасымай,
Жатқан ғой ол жылдар қанша осылай.
Қарайды екен ұзақ таңға көз ілмей,
Ақ сәулесін осынау көлге тосып ай.
Көлдің шеті доғаға ұқсап иілген,
Ару ма деп қаласың киінген.
Төне түсіп келбетіне жартаста,
Ақын отыр іштей толқып сүйінген.
Танакөл-ай, сұқтандырған талайды
Сусылдаған құрғақ шашын тарайды.
Толқынымен сипап өтіп денемді,
Сағынышты бастың-ау бір талайғы.
Қостағандай ерлерінің құтты ісін,
Өркешінен бұлт шатырын жықты шың.
Тауға тасқа қоя берген ат тауып,
О, қазағым, сен не деген мықтысың?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Арман шынар

  • 0
  • 0

Бұл өмір талайлардан қалған шығар,
Талайларға даңғыл жол салған шығар.
Келемін мен-дағы өз соқпағыммен,
Алдымда адастырмас арман шынар!..

Толық

Қиындықтар кешсем мен

  • 0
  • 0

Мен кеттім, ел ұйқыда, ояу дала,
Тұрған есіп қоңыр жел баяу ғана.
"Ортамызға келді деп, бір ақын қыз",
Жылы сөзбен қарсы алдың, аяулы аға.

Толық

Өзіңе

  • 0
  • 0

Бір бұл емес өзіңе аттағаным,
Сүюші ем шаңқай күннің аптағанын
Өзіңе бір нәзік өн арнай келіп,
Өзіңе бір нәзік сыр ақтарамын.

Толық

Қарап көріңіз