Өлең, жыр, ақындар

Көрініс

  • 16.08.2018
  • 0
  • 0
  • 1299
Бүгін қандай табиғат жарасымды,
Бейне бір күліп тұрған бала сынды.
Бұрын-соң көрмегендей күйге салар,
Бойына жинап алып бар асылды.
Бұл дала айтшы неден қысылады,
Сайратады, кұстарын ұшырады.
Арулардың жүрегін әнге бөлеп,
Қырмызы гүлдерін де ұсынады.
Табылар, тал бойынан асыл біткен,
Тарта берер өзіне жақындықпен.
Жақсылық, жайсаңдығын айтпағанда,
Қанша сыр қабатында жатыр бүккен.
Жерге де күтім керек, мәпелеген,
Жасты дала сан ата, әкелермен...
Байлығы да, бақыты еліме ортақ,
Мұра емес, қалған ешбір жекелерден.
Көз жетпес қиырыңа кең көсілген,
Аз ба тері адамның жерге сіңген...
Бүгін сен қуаныштың құндағысың,
Бесігісің, бақыттың тербетілген.
Бұл дала жақсыларды жат көрмеген,
Қадірлісін ар тұтып, қастерлеген!..
Арналған бар болмысы адам үшін,
Адамнан қорлығы да жоқ көрмеген...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көңіл күйі

  • 0
  • 0

Шаршамас, сірә, бұл ақын,
Шаршатпай күңді қартамыс.
Мезгілі жоқ бір тынатын,
Өмірде мынау арпалыс.

Толық

Жайқоңыр

  • 0
  • 0

Жайқоңыр әннің аты жайма-шуақ,
Кеткенсің қайран өмір,
Қайда шуап.
Әнші Естай,

Толық

Теңіз сыйы

  • 0
  • 0

Күрсінбейді, Балтық бүгін күледі,
Жырға толып шалқар теңіз жүрегі...
Жағажайда демалушы жұртшылық
Ертелі-кеш серуендеп жүреді.

Толық

Қарап көріңіз