Өлең, жыр, ақындар

Кең жазира

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 2567
Кең жазира, кербез далам, қымбаттым,
Мен төсінде іңгәладым, тіл қаттым.
Көгершіндей қалықтатып көгіңе,
Өміріме өшпес жалын, нұр жаптың.
Алыс жүрсем сағынамын, құшамын,
Қанат болса өзің үшін ұшамын.
Қайда жүрсем аңсарымсың бір өзің,
Қандай ыстық, аяулы еді құшағың.
Ұстап тұрған күнді–дағы батырмай,
Сенің күшің болар ма екен, япырмай.
Соқпаса егер сенің тентек дауылың,
Жатар ма еді теңіз толқын сапырмай.
Қызықтырар туған қызын бұл мекен,
Алаулаған әлде қызыл гүл ме екен.
Әлде сенің қуатыңнан, титімдей,
Жүрек шіркін кеудені ұрып тұр ма екен.
Туған жерім, кең жазира, кең өлкем,
Құлаш сермер тұнығын да өз еркең,
Ұшқанда да тоқып келем көкейге,
Балаусалы құшағында не көрсем.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Cарқырама қасында

  • 0
  • 0

Такаббар,
Талқы тауы көк тіреген!
Сол тауда қыран құстар кеп түлеген.
Еркесі сияқты еді,

Толық

Көгілдір тау

  • 0
  • 0

Жері сортаң тебе де аппақ, жол аппақ,
Жолдар жатыр жердің бетін жолақтап.
Өркеш таулар, қоңыр таулар тіркесіп,
Бұйра құмды жастаныпты созақтап.

Толық

Сырласу

  • 0
  • 0

Айтпашы, әже, ойынды түсінемін,
Көңіл жүдеп, енбесін түсіме мұң.
Сырым аулақ болса егер сол жандардан,
Неліктен маңдайға әжім түсіремін?..

Толық

Қарап көріңіз