Өлең, жыр, ақындар

Кеудеде үнсіз ұдай

  • 06.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1186
Кеудеде үнсіз ұдай дүрсіл қағып,
Тебіренбей сезіммен тұрсың неғып.
Сөндің бе, жанбай жатып, жалындамай,
Күйкі өмір күйбеңімен жүрсің лағып.
Қайда сол бір кездерің жалын атқан,
Бар еді ғой бір мөлдір жарып аққан.
Долы желге үздіріп қызғалдағын,
Төкті ме екен, әлде ерте көрін ақпан.
Теңіздей кейде тыншып қалушы едің,
Кейде толқып деміңді алушы едің.
Махаббаттың жалынды алауында
Үнсіз ғана жалындап жанушы едің.
Кейде бір соғатынсың дауыл болып,
Төгетінсің нөсерлі жалын болып.
Қайда сол бір найзағай жарқылдайтын,
Жүр ғой сені сөндіге жауың жорып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жарқыра менің жұлдызым

  • 0
  • 0

Жарқыра, менің жұлдызым,
Жұлдызсыз мақпал түн — түнек.
Шақырып шалғай, жүршілеп,
Құстары ұшып дүркіреп,

Толық

Жандардың ұға бермес кез келгені

  • 0
  • 0

Жырла деп,
Жүрегімді сөз кернеді.
Оның да айтары бар,
Айтпасы бар,

Толық

Раушан

  • 0
  • 0

Сыйладың аттанарда раушан гүлін,
Қалай айтып әсерін тауысам бұның.
Қараған сайын тағы толғандырып,
Жаныңның еске салар жайсаңдығын.

Толық

Қарап көріңіз