қыран

Қыран

Мен қыранмын - еркіндікті құп қөрген,
Мақтанатын қазақ деген мықты елмен.
Мен бар жердің несібесі молайып,
Мен бар жерге әрқашанда құт келген!

Мен қыранмын - бостандықты сүйетін,
Аспанымсыз мазам кетіп, күйетін.
Қанатымды кеңге жайып ұшпасам,
Бұзылар ма бұл өмірдің жүйесі!?

Мен қыранмын - барлайтұғын төбеден,
Сондай ем ғой әлмисақтан, көнеден.
Мен налысам, топырақ болып түнеріп,
Қуанғанда аспан болып көгерем...

Мен қыранмын – патшасымын құстардың,
Биік ұшып, биіктікті ұстандым...
Төмендегі кең даламды үнемі,
Мұхит болып, ғалам болып құшқанмын.

Мен қыранмын – қанаттары талмайтын,
Қиындықсыз Гималайға самғайтын.
Гималайың сөз емес қой, тәйірі!
Ғарышта, әне, асулар тұр арбайтын!

Мен қыранмын – көк аспанға ғашық ем,
Менің елім ең керемет, асыл ел.
Өр басымды иер болсам егерде,
Қазақ пенен Жаратқанға бас ием!!!

Мен қыранмын - жазарым да өр өлең,
Сахарамды ұлылыққа теңегем!
Байрағына бейнелеген қыранды,
Әз қазағым қандай текті, көреген!

---