Өлең, жыр, ақындар

Шымылдық

  • 04.04.2019
  • 0
  • 0
  • 2098
Ғажабын-ай, самал ескен іргенің,
Жұпар иіс бүркеді ғой бір керім.
Алты қырдан аттан түсіп аялдап,
Ауыл жаққа қысыла қарап тұр "келін".
О жас қиял, жегейсің, желесің,
Діріл билеп кеткендей ме, денесін.
Иіл, келін, бүге түсші тізеңді,
Кінә тағып біреу бір сөз демесін.
Әлдеқайдан естіледі асау үн,
Тау керілді жайып тастап жасауын.
Табиғаттың соншалықты шебері-ай,
Бір бұраң бел тастан мүсін қашауын.
Тас келін тұр алуан ойға мұрындық,
Томсарады, дегендей-ақ сырымды ұқ.
Дір-дір етіп толқындайды көк мұнар,
Тау үстіне тартқан бейне шымылдық.
Өтті екен қанша қаңтар, тамыздар,
Шың үстінде бір ерекше дамыл бар.
Шымылдық тау желпін дейді мұнармен,
Келін жайлы ел аузында аңыз бар.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Cарқырама қасында

  • 0
  • 0

Такаббар,
Талқы тауы көк тіреген!
Сол тауда қыран құстар кеп түлеген.
Еркесі сияқты еді,

Толық

Армысың, ақындардың бас қаласы!

  • 0
  • 0

Ешкімнің жоқ өзіңмен бәс-таласы,
Арнасы,
Аңыздардың бастамасы,
Тұратын күмбездері көкті тіреп,

Толық

Сәмиға

  • 0
  • 0

Нәзік даусы күмістей сыңғырлаған,
Іс бар ма, осы анамыз тындырмаған.
Жүрегі арман толы асыл адам,
Туған ел бақшасында жыр жырлаған.

Толық

Қарап көріңіз