Өлең, жыр, ақындар

Күншуақ

  • 27.04.2019
  • 0
  • 0
  • 3576
Қолдан келсе, шуақ болып кетер ем,
Сосын мәңгі қабақ шытпай өтер ем.
Сыздықтаған сәуле-душтың астында
Тулақ жонын қыздырады көтерем.
Күннің көзі тым бауырмал көктемде,
Көктем нұры, көктем жыры көп менде.
Шуақ-шарап бойын алған төбеттің,
Шаруасы жоқ кімдер келіп-кеткенде.
Күн көзіне шағылысып шың аппақ,
Қалғиды тау,
Күткені оның шын аптап.
Кәрі әжелер үй алдында бас қосып,
Қыр басында отыр шалдар шуақтап.
Қарамайтын нәсіліңе,
Түріңе
Күннің көзі — бақытыңның бірі де.
Жер басқанға шуақ керек,
Күн керек,
Күн көрсетпеу сұмдық қой, дос, тіріде!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бұлақ

  • 0
  • 0

Ойында жоқ құрдым кезбек, қаңғымақ,
Ойында жоқ кірпік ілмек, қалғымақ.
Қайдасың деп жасыл жайлау, жасыл бақ,
Ағады кеп, ағады кеп бал бұлақ.

Толық

Досым екеуміз

  • 0
  • 1

Шекіссек те екеуміз,
Үйге жылап қайтпаймыз.
Сөзімізге бекембіз,
Апамызға айтпаймыз.

Толық

Жоқ

  • 0
  • 0

Қиялдан басқа құсым жоқ.
Қызылдан басқа түсім жоқ.
Қинайды мені
Күндерім

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар