Өлең, жыр, ақындар


Өз елімде ел едім,
Желпілдеген жел едім.
Қырғызға түстім қиылдым,
Қырық жерімнен буылдым.

Ши



Қатар-қатар тізілген,
Үкілі бөрік киінген.

Қамыс



Буын-буын, буыншақ,
Түйін-түйін, түйіншек.
Қырық қыздың шешесі,
Әлі көрсем келіншек.

Қамыс



Ақ сәлделі молдалар
Ертелі-кеш аллалар.

Қамыс



Ұзын терек,
Іші кеуек.

Қамыс



Тасқа шығар көк,
Бірақ тамыры жоқ.

Қына



Өзі өте жіңішке,
Ішінен рулы ел көшіп өтеді.

Қамыс



Өзі ұзын жіңішке,
Бұтағы жоқ.

Қамыс



Бір нәрсе ұзын бойлы сәлдесі бар,
Қойнында құшақтаған баласы бар.
Айтайын мұның жайын сұрасаңыз,
Аққұба ұйықтап жатқан анасы бар.

Қамыс



Тоғай толған жандар бар,
Әр жандардың ішінде
Бөлмелеп салған тамдар бар.

Қамыс



Қатар-қатар тұрғандар,
Түлкі тымақ кигендер.

Қамыс



Басына үлпілдетіп таққан шашақ,
Бұралып тал шыбықтай тұрған жасап.

Қамыс



Онда барып ондай болдым,
Мұнда келіп мұндай болдым,
Белін буған қындай болдым.

Ши



Ұшарымды жел біледі,
Қонарымды сай біледі.

Қаңбақ



Бір-ақ жерде жасында
Тұрды оранып жасылға.
Қартайғанда сарғайды,
Кезіп кетті сай-сайды.

Қаңбақ



Шеңбер жасап өседі,
Желмен бірге көшеді.

Қаңбақ



Бар екен бір асыл зат жерден өнген,
Кезуге жер дүниені өзі көнген.
Барады дөңгеленіп тор жорғадай,
Айдалада жүруге тым-ақ жөндем.

Қаңбақ



Әкесінен баласы бұрын туады.

Шөмеле



Ұзын-ұзын ұзарды,
Іші неге қызарды,
Аузы-басын түк басып
Басы неге мұңайды?

Қонақ деген шөп



Айт десе жүгірмес,
Су тисе сілкінбес.

Шөп