Өлең, жыр, ақындар


Дүниеде дөңгелек дәу, білесің бе?
Өзі аппақ жаулығы бар төбесінде.
Үш белбеу, бес киім, бір жапқышы бар,
Сансыз бау, ою-өрнек денесінде…
Сүйектері, жиһазы көзді тартқан,
Ішіне балалар-ау кіресің бе?!

Киіз үй, түндік, үш белбеуі – екі белдеу, бір басқұр, бес киімі – үш туырлық, екі үзік, бір жапқышы – киіз есік



Төрт таяққа керілді,
Әдемі үй боп көрінді.

Шатыр



Жиегіне қағылар,
Әр есіктің қалы бар.
Ол болса қақпа да,
Ашылып-жабылар.

Топса



Күзетем деп үйді,
Жұдырығын түйді.

Құлып



Көмейлете інді,
Сүңгітіп ем тілді.
Темір кісен діні,
Кейін қарай шегінді.

Кілт



Түбінен үзген,
Қатарлатып тізген,
Сүйрікті тұттым,
Таза ауа жұттым.

Ши



Көк тіреп тұрған,
Көп таяқты буған.

Басқұр



Дөңгелек үйдің,
Қара-шұбар жыланмен
Белін будым.

Белдеу



Қабырғаның кең төрі,
Ажыратпай ұстап тұр,
Жұмыр болат шеңбері.

Белдеу




Түріліп тұрар бір басы,
Бұрышсыз үйдің мұржасы.

Түңлік



Ұшы екі айыр ақ таяқ.
Сүйеніп тұр жатпай-ақ.

Бақан



Тақиялы сүмбі тал тізбегі,
Ақ шапан жамылды жүн тегі.

Үзік



Бір басы имек,
Бір басы үшкір сырық,
Қатар-қатар тұрып,
Күмбез сынды шеңберді,
Көкке тіктеп көтерді.

Уық



Имек бүйір ұшының,
Бұйдасы бар.
Қырлы сүйір ұшының
Ұясы бар.

Уық



Тұмсығын тесіп,
Жүннен бұйда есіп.
Қазыққа байладым.

Уық



Көрсең,
Алып тор жолды парақтай,
Жайсаң,
Қатарлап сызған жолақтай.

Кереге



Жетпіс екі найзаны,
Біріктіріп ұстап тұр,
Ата-бабаның қай жаны,
Ие болса оған — ұшпақ бір.

Шаңырақ



Төбедегі көзінен,
Күн сәулесі түседі.
Бұрышы жоқ төрінен,
Самал еркін еседі.

Киіз үй



Аяғы жер тіреп,
Таяғы көк тіреп тұр.

Киіз үй



Көзі көп қабырға,
Білінбес жамауы.
Тұмсығын шатырға,
Тығады сабауы,
Байланар ақырға,
Бұйдалы танауы.

Киіз үй