Өлең, жыр, ақындар


Сояудай әр тырнағы,
Шөпті жияр қырдағы.

Тырма



Басы — қылыш нұсқасы,
Сабында бар тұтқасы.

Шалғы



Қылышты өткір шайқадым,
Қырдың шашын жайпадым.

Шалғы



Көп-ақ тісі,
Күні бойы шөп жесе де
Шықпайды іші.

Орақ



Айға ұқсас түрі бар,
Қатар өскен бірі бар.

Орақ



Алақандай жоным бар,
Үстіне сап соғыңдар,
Жалыннан ап шалқыған,
Сом темірді балқыған.

Теміртөс



Қалпақты шымырды,
Төбесінен ұрады.
Түзетуге қыңырды,
Дәйім дайын тұрады.

Балға



Басы — құрыш,
Сабы — шырыш.

Балға



Үшкір қазық,
Дөңгелек қалпақты,
Біріктірер бөлекті.

Шеге



Аяғы үшкір,
Басы доғал.
Ұрсаң шөгеді,
Ұрмасаң обал.

Шеге



Есіктегі құлыпқа,
Ұя жасау — өнерім.
Шаңырақтан уыққа
Үңгір қазып беремін.

Қашау



Болат түкті,
Көсеу мықты.
Тозаңдатып,
Темірді үкті.

Егеу



Кедір-бұдыр тақтайды,
Тегістейді тілімен,
Жеген асын татпайды,
Шығар желке Түбінен.

Сүргі



Табанында тілі,
Жалап өткен жерінің,
Болмайды міні.

Сүргі



Сабы бар жұмыр,
Еріні мықты.
Шегені шымыр,
Суырып шықты.

Кемпірауыз



Мойны жар бермей,
Желкеден қыса бастайды,
Жөнге жүрместі,
Сереңдетіп жұлып тастайды.

Кемпірауыз



Күші білінбес жүзінен,
Қақ бөлінер әйнегің,
Сызып өткен ізінен.

Алмас



Ағаш көрсе қышынар,
Сояу-сояу тісі бар.

Ара



Маржан тісі ақсиып,
Ызылдап ән шырқады.
Көк тіреген қақшиып,
Қарағайды қырқады.

Ара



Қарасаң,
Жай зат сияқты күші кем,
Бірақ та,
Бүтінді қақ бөледі тісімен.

Ара