Өлең, жыр, ақындар


Елу тентек тып-тыныш,
Бір сарайда жатады.
Тысқа шықса біреуі,
Жарқ етіп от шашады.

Сіріңке



Бір қорада қамалған сансыз жануар,
Әрқайсысының басында тұрған панар.
Аңдаусызда сүйкеніп тиіп кетсе,
Тыз етіп сол жануар от боп жанар.

Сіріңке



Кішкентай ғана сандығым,
Өмірге керек жабдығым.
Сандығыммен бітірем,
Керегімнің барлығын.

Сіріңке



Тас таяқ қағысар да соғысар,
Ортасында бөдене, қырғи келіп қағысар.

Шақпақ тас



Пеш ішінде отырмын,
Өзім шикі қотырмын,
Қотырыма тимеңдер,
Өлейін деп отырмын.

Шала жанған қоламта



Болат жапырақ,
Батпан топырақ.

Шоқ, күл



Көк көйлекті жеңешем
Көлбең-көлбең етеді,
Артындағы баласы
Елбең-елбең етеді.

Түтін



Қарны жуан қампайған,
Серейіп бойы талтайған.
Ерте-кешке бір жазық,
Тапа-тал түсте жантайған.

Түтін



Үй үстінде ақ аю билеп тұр.

Түтін



Жұмбағым жұтылды,
Көкке қарай тұтылды.

Түтін



Ана ауылдың бурасы,
Мына ауылдың бурасы,
Желкілдейді шудасы.

Түтін



Көк итім көкке қарап ұлиды.

Түтін



Көк өгізім жүреген,
Мүйізін көкке тіреген.

Түтін



Көк лағым көлеңкеде сүйретіліп барады.

Түтін



Ұзыннан ұзақ,
Көкке тұзақ,
Балапан жапырақ,
Батпан топырақ.

Түтін мен күл



Атасы аяғын кигенше,
Ұлы базарға барып қайтар.

Түтін



Шешесі мәсісін кигенше,
Қызы Мәскеуге барып қалды.

Түтін



Ұзыннан ұзақ,
Көкке тұзақ.

Түтін



Арқаға міндім, хан болдым,
Үйге келдім, құл болдым.
Отқа жандым, күл болдым.

Отын



Аузы қара,
Түбі жара.
Сулап салсаң,
Шығады сары бала.

Тандыр пеш