Өлең, жыр, ақындар


Тізіле өскен тісі бар,
Көп істеген ісі бар.

Қол ара



Қаңылтыр қара мейіз, мыстан шеге,
Келбеті бұл жұмбақтың келер неге?

Темір ара



Бас аяғы теп-тегіс боп біткен,
Селкілдесе денесі дір-дір еткен.
Өзіне қандай жуан кез келсе де,
Күшімен қақ айырып бөліп кеткен.

Темір ара



Елу аяқты,
Екі қолды.
Салады елу аяқпен
Жалғыз жолды.

Ара



Басы жоқ, екі беті, тісі бар,
Қақ бөлер бөренені күші бар.

Ара



Тісі көп, аузы жоқ.

Ара



Көк өгізім көл жапырып бара жатыр.

Орақ



Өзі бүкір,
Бүтін қырды таусады,
Қырдан қайтып,
Үйде бір жыл жатады.

Орақ



Ұзын-ұзын із кетті,
Ұзын бойлы қыз кетті,
Қабырғасы қалт етті,
Омыртқасы жалт етті.

Шалғының шөп шабуы



Жаһанда бір айдаһар иір тілді,
Серуендеп сахараға серуен құрды.
Нақақтан өз басына пайдасы жоқ,
Алдына бет келгеннің бәрін қырды.

Шалғы



Жалғанда бір нәрсе бар боз құнандай,
Өзінің ұзындығы оқ жыландай.
Жапырып шөпті бұзып кетеді екен,
Өзінен кейінгіге жол қылғандай.

Шалғы



Алдын ойпар,
Жанын жайпар.

Шалғы