Өлең, жыр, ақындар


Әртүрлі, орта бойлы, ұзын құлақ,
Өзіне міндеттесе, қызмет қылмақ.
Бүріскен жарық емес біткен тұяқ.

Есек



Көзі бар, қанаты бар балық дене,
Сияқты зор тұлғалы алып кеме.

Кит



Бір мақұлық бар екен төрт аяқты,
Тағыпты арқасына мың таяқты.
Ашуланса, аяқ-қолын көрсетпейді,
Көресің көзің салсаң ғажайыпты.

Кірпі



Дене мен аяқ-қол жоқ, құйрық пен бас,
Бұрыннан жан-жәндікке ойлаған қас.
Бес-алты ай демалыста күн көреді,
Оншалық керек етіп жемейді ас.

Жылан



Бiреуге найза түйрейдi,
Содан-ақ өзi күйрейдi.

Маса, сона



Буда, буда, буда жүн,
Будаланған шуда жүн.
Сыдырып қойған сұр таспа,
Қоңыр шолақ құнажын.

Тышқан



Жел-жел бием, жел бием,
Желiндесе кiм бiлер?
Жау жапырақ түбiнде
Құлындаса кiм бiлер.

Балық



Сап-сары болған түрі бар,
Шақылдаған үні бар,
Жер астында тынығар.

Саршұнақ



Көзін жұмады,
Көзін ашады.
Сыбысын білдірмей,
Ақырын басады.

Мысық



Төрт аяқты шалғы
Орып кетер малды.

Қасқыр



Келеді бір перизат итке мінген,
Таяғын итке мініп итпелеген,
Артында ағараңдар ешкісі бар,
Ешкісін итке мініп жетелеген.

Қоян



Бұлаңдаған құйрығы –
Бір алдарлық қулығы.

Түлкі



Қорықпайды күшті аңнан,
Қорқады тек тышқаннан.

Піл



Топырақ желді мініп, желді айдайды,
Болғанда түске жақын көлге айдайды.
Тамшыны жерден тамған керек қылып,
Топырақ өз-өзінен айқайлайды.

Жер – жылқы, тамшы – қымыз



Басында таяғы бар,
Төрт аяғы бар.
Сегіз тұяғы бар,
Иегінде сақалы бар.

Серке



Жамауы бар тігінсіз.
Киімі қалың жамылар.
Жыртығы жоқ, еш мінсіз,
Ала-құла тоны бар.

Ала мал



Даусы азанда,
Жақсылығы қазанда.

Бұзаулы сиырдың мөңірегені



Бiр тұтам, екi тұтам
Басы айыр жүндi тұтам.

Сирақ, бақайшақ



Жездекем бастап барады,
Жез түймесiн тастап барады.

Жылқының тезектері



Айтарын айт дегенде, ая батыр,
Болғанда асты гауһар, үсті шатыр.
Қазандай қара тастың дәл түбінде,
Бір түрлі адам таппас зәһар жатыр.

Малдың өті