Сенің қара көздерің көп қадалып
Сенің қара көздерің көп қадалып
Жаулап алды сезімді. Неғыламын?
Шоққа шоқты салды ма оттан алып?
Өмір, қандай көп еді, о, ылаңың!
Сенің қара көздерің көп қадалып
Жаулап алды сезімді. Неғыламын?
Шоққа шоқты салды ма оттан алып?
Өмір, қандай көп еді, о, ылаңың!
Өмірдің жолы сан тарап,
Осыған мен бе кінәлі?
Көңілім менің шаңқан-ақ,
Ал түбі немен тынады?
Үн-түнсіз көтеріп өткенді-кеткенді,
Бағзыдан бүгінге ол жеткен-ді.
Көз алдым тұнады мың елес,
Батырлар- Ақтонды, Көктонды.
Нені жолға қойса да,
Әр сәтіңді той сана!
Өзіңе өзің көмектес,
Сілкін-сілкін, ой-сана!
Бақта солып қалды ма алма?
Жапырақтар, қалтырама.
Сап-сап деймін, бұла көңілім,
Басы, әлі салқыны алда.
Сылқ-сылқ күлді кексе өмір дәл тұсынан
Өтіп едім үйінің бір кеште мен.
Бақыт нан ба, беретін жартысынан,
Кетпегендей тамсандым Күнге ештеңем.
Сырыңды айтар жалғыз жан таппадың ба?
Жиі-жиі батасың бақта мұңға.
Қолтығыңнан демесін өлең сенің,
Қиянат көрген сол бір шақтарыңда.
Жап-жаңа үй!
Есігінен аттаса мұң қаша ма?
Таусылмайтын ән сынды тыңдаса да,
Тас емшегін идірген Алматының
Есітемін үлкен қала дуылын,
Кім біледі аңқауы кім, қуы кім?
Таулы шаһар - танымайтын үй сынды,
/Тау ішінде ит те өзге ұлыды./
Бұлданумен болған сынды Күн де әуре,
Қолға түспес арман бардай көксейтін.
Терезеде телміреді бір сәуле
Кіре алмаған жарыққа мен не істеймін?
Тереземнің алдында алма гүлдеп,
Оятады ғажайып таңдарым кеп.
Көктем-көңіл құбылып. Кесірінен
Өзіңе де хат жаза алмадым көп.
...Не деп жүрмін мен өзі, Айға қолым созам ба?
Алыс-алыс жол соқты. Табаның тозар да.
Туған дала, мен сенде армансыз,
айналайын тозаңға...
Қала оттары әлдене деп жымыңдап,
Шегінеді терезеге үңілсем.
Жерге жұлдыз құлағандай -жыпырлап,
Түнді үнсіз бақылаймын -түңілсем.
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі