Қыран
Шалып қалған құлағым,
Қыран жайын сұрадым.
Бастады атам әңгіме,
Маңызды да, мәнді де.
Балапан ғой бұл әлі,
Бүркіт болып шығады.
Балапан кез – ақ үрпек,
Әрі әлсіз, әрі үркек.
Құстарға көкте көше жоқ,
Таңбалап қойған ұя жоқ.
Бүгін де жоқ, кеше жоқ,
Қиынға салар қия көп...
Дәл бүгіннен жүз жыл бұрын,
(сақта, Алла!) 23 ақпанда,
Ақын Блок Гамаюнды жырға қосып жатқанда,
Менің-дағы төбемнен,
Күтіп бірге жылдағы жыл құсымен,
Болып жүр ме жаныңның күлкісі кем.
Толып жүр ме жүрегің сағынышқа,
Нөсер тілеп жаумаған бұлт ішінен.
Балапан бір күн Қоразға келіп,
Отырды біраз сұрақтар беріп:
«Өмір деген не? Білмедім соны,
Қай жерде оның басы мен соңы?»
Күн күлімдеп, қар жібіп,
Сай-саламен су ақты.
Бүршік жарып тал-шыбық,
Көқтем келді шуақты.
Қаршыға деген бір құс бар,
Қанаты айдың астында.
Ұясы оның саяда,
Қарағай, қайың басында.
-Жыршы құс, тілімді алып, келші мұнда,
Жасыл шөп, жасыл ағаш қалсын онда.
Қапаста жаның тыныш отырасың,
Жазы-қыс жейтін ұрық бәрі қолда.
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі