Абыралыға
Мен жасымнан көп көрдім
Мұсылманды, кәпірді.
Абыралыдай көрмедім
Намаз білмес пақырды.
Адам екі келмейді бұл өмірге
Жүре бергін қаяу түспей көңілге
Тілеймін өзіңізге зор ден саулық
Осы емеспа бұл өмірде қымбат байлық
Жайықтың аруы Фариза - дара жан,
Жұлдызы жарқырап, күн нұры шашылған.
Жалынды өлеңі жүрекке нұр септі,
Жырлары ақынның халыққа таралған.
Ішім өлген, сыртым сау,
Көрінгенге деймін-ау:
Бүгінгі дос - ертең жау,
Мен не қылдым, япырмау?!
Асқар тау әкең болса жанға тірек,
Анаң жүрсе қасыңда арқа сүйеп.
Қайғы кеп қабырғаңға соқтығысса,
Жанұяң - демеу болар үлкен жүрек.
Жаз жетіп, қарлар кетті, сулар ағып,
Күн де тұр жарқ-жұрқ етіп нұрын жағып.
Құлпырып, жүз құбылып жердің жүзі
Қуанбас жан-жануар бұған нағып.
Ақжайықтың аққуы жырда жүзген,
Өлең шіркін досы да, сырласы екен.
Дара кітап әдебиетте Фариза ақын,
Өнердің дариясын жүзіп өткен....
Арғы тегім жаралған Ғұн- сақтардан,
Тоныкөк- Күлтегінмен мың мақтанам,
Италияны жаулаған Еділ бабам,
Солардан қазақ деген ұрпақ қалған.
Дүниеге шыр етіп келгеніңмен
Алдыңда, міне, көрің қазулы тұр.
Мұрныңды қанша көкке шүйіргенмен
Тағдырың маңдайыңда жазулы тұр.
Тағы да күз, тағы, міне, сары таңды ұзақ түн,
Уысында тағы да мен ұйқы дейтін тұзақтың,
Ой-хой, шіркін, тағы да бір күзді, міне, ұзаттым,
Өмірімнің есейгенін сезінемін күзде мен,
Мен, Шаттықпын, тек жүретін шаттанып
Ұстазбын деп айта аламын мақтанып
Өзгелермен тереземде тең болар
Қалмағанмен жыр жолдарым жатталып
Қармаңбай, қарап жатып бақ күтуге,
Ізденбей аласұрып, тақ күтуге,
Тағдырда, бір тақтайда жазулы деп,
Әр іске кім үйретті шақ күтуге?
Бір түс көрдім қазақ жайлы өткенде мен,
Адамдарды екі топқа бөлген екен.
Денесі жоқ бар екен кейбір БАСТАР,
Ал, басы жоқ денелер қаптап кеткен...
Барлығыда ойлағандай болмаған,
Сондықтан-ау көңіліміз толмаған.
Бұл әлемде бір қыз бар, жүрегі жоқ,
Ешқашанда, сүйіп ғашық болмаған...
Күте тұршы, ойланайын уақытым,
Біраз жандар, таппай жүрғой бақытын.
Сұрай беріп достардан да шаршадым,
Көрсет қане, қайсы менің бағытым.
Сөзімен баға бермес бұл халыққа,
Іліндім он екімде бұғалыққа.
Елімнің мен шын ұлы екеніме
Тағдырдың өзі берер куәлікті.
Теңіздің жағасында кемпір мен шал,
Тұрыпты отыз үш жыл нақ дәлме-дәл.
Күн көрген бишаралар балық аулап,
Болмапты төрт түліктен ырымға мал.
Келді хатың, мен шаршап
Отырғанда дамығып.
Хабарыңа бек аңсап,
Сүзіліп көзім талығып.
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі