Дүние, жарға ойнаған лақтайсың
Дүние, жарға ойнаған лақтайсың,
Мекен ғып қандай жанға тұрақтайсың?
Еріксіз көнбегенді көндіресің,
Жол білмес асау кердей бұлғақтайсың.
Уә, дүние, мұнша қатты еттің мені
Уә, дүние, мұнша қатты еттің мені,
Әуре боп мен жанымнан қудым ені.
Ғұмырымды ойлаймын да, аһ ұрамын,
Өттің деп жігіттіктің керуені
Ал, дүние, өтеріңді біліп едім
Ал, дүние, өтеріңді біліп едім,
Білдірмей серілік пен жүріп едім.
Бұл күнде арық қойдан бағам кейін,
Үш жүзді сайран қылған Біржан едім.
Алдаушы жалған
Алдаушы жалған дүниенің
Алдай тұғын пұлы бар.
Аяқты теріс баспаңыз,
Жаманнан басың жырып ал!
Қу дүние...
Жанарыма жасырып мұнар айды,
Өз тағдырым өзіме ұнамайды.
Жетім мына жүректің жарасы ауыр,
Жәутеңдейтін жанар ма сығалайды?!
Дүниеге көңілі қалғандықтан, сөйлеген сөзі
Хат жазар қалам алып, ғылымдылар,
Сөйлемес жаман сөзді білімділер.
Пендеден алып пенде бай болмайды,
Құдайдың бергенімен күніңді көр!
Дүниеге жарасады күн менен ай
Дүниеге жарасады күн менен ай,
Бұл заман да тұра бермес бұрынғыдай.
Мысалы бұл дүниені мен айтайын,
Теңелер бір заманда кедей мен бай.
Ит дүние (екінші өлең)
Ит дүние, мұнша неге олақ болдың,
Ұстауға құйрық-жал жоқ, шолақ болдың.
Дүниеде жолдас болған достарыңның
Ит дүние, бәрін бірдей тонап болдың!
Тәуелді дүние
Көктемді сонша күткенде —
Құйылып көктен құт демде,
Аз ғана күнде, аз күнде
Өріктер гүлдеп біткен бе?!
Сырлы дүние
Мынау кеудем қашаннан да армандардың тұрағы,
Айна көлдің жанарлары мөлт-мөлт етіп тұнады.
Тынымы жоқ толқиды кеп аққу үміт ілгері,
Жалынға орап жастығымның зулайды алға күндері.
Уақыт қуып
Уақыт қуып айдады күнді ілгері,
Алыстайды өткеннің күмбірлері.
Елу жылда елменен жер жаңарып,
Ұмытылар адамның көргендері.
Жарылған жалған дүние жар басындай
Жарылған жалған дүние жар басындай,
Сырқылдақ сарттың, өмір — арбасындай.
Кететін құлағанды құдыққа алып,
Ағысты, ажал — дария арнасындай.
Артқы өмір аңлауымда түс сияқты
Артқы өмір, аңлауымда, түс сияқты,
Алғы өмір қолға қонған құс сияқты.
Тілләға тірілікті балағанмен,
Болады бара-бара мыс сияқты.
Дүниеге келгеннен соң мирас өлмек
Дүниеге келгеннен соң, мирас — өлмек,
Өлген соң, қайта айнал ып жоқ қой келмек!
Соны ойлап өз-өзімнен қайнап, тасып,
Қиялым көкірегімді кетті кернеп.
Дүние құдіреті
Жүреді жұрт қимағаннан
Тірлікті тұғыр етіп.
Өзіне-өзі сыймағаннан —
Дүние құдіреті:
Пікірлер
-
Багдагуль
Қазақтың мықты екенінің дәлелі. Мықты! -
Қалайсыңдар?
Супер! -
Айару
Өте күшті жазылған -
Наргиз
Оп онңай екен
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі