Өлең, жыр, ақындар

Ілмек бойынша іздеу


Мақалалар (8) Өлеңдер (15) Мақал-мәтелдер (8) Әзіл, анекдоттар (1)

Қой мен қойшы

Шіліңгір шілде ішінде
Күн тиіп азап тартасың.
Ішкізер еді — дом үшін де
Қара қойдың сорпасын.

Толық

Қойшы

Қойшылығым есімде жасымдағы,
Кімнің көзі малменен ашылмады.
Көз алдымда - қозының жамырағаны,
Құлағымда у-шу боп маңырағаны.

Толық

Ән

Көк аспанға күрсіне қарайды да,
Шолып алып бүркітше маңайды да.
Ит үстінен жас қойшы шырылдаса,
Кең дүниеге кетеді ән тарайды да.

Толық

Қойшының ауылы

Дейміз ғой ескі әдетті қойшы бүгін,
Дейміз ғой ескі әдетті жойшы бүгін.
Сыйлаймын жаңалығын жаңа жұрттың,
Сүйемін сонда да ескі қойшылығын.

Толық

Қойшы мен ақын

Қойшының аулы - жыр аулы,
Ұмыта алмаймын оны мен.
Кетемін жырлай аралап,
Құмдардың қисық жолымен.

Толық

Қойшы жыры

Ағын өзен алдында
Құрай - құрай жануар.
Қайырайын айдынға,
Мөлдір судан қанып ал.

Толық

Май сіңген күртеше

Қойшыға қандай ыстық,
Даланың жусаны, қымыздығы.
Маған да сондай ыстық,
Качалканың сазды үні, сыбызғы үні.

Толық

Баурында бала қойшы

Баурында бала қойшы қой айдаған,
Маужырап кәрі жартас ой ойлаған.
Күндерін күңіреніп еске алады
Бір кезде кеудесінде жай - ойнаған.

Толық

Қойшы ауыл

Секілді жүзі қара мыс,
Секілді көзі қара шоқ,
Қайыңдай қатқан тарамыс,
Маңдайы бейне шапашот.

Толық

Қойшы түні

Жазғы түн. Жұлдызы көп жыпырлаған...
Күндізгі тұяқтар жоқ тыпырлаған.
Сөреге жайып қойған құрттардай-ақ,
Қой жатыр, түн аузынан тың-тыңдаған.

Толық

Қойшы

Біздің жігіт байдың қойын бағатын,
Малдың басы кенет кеми бастады.
Сасып сонда Савва тым,
Мұң мен шердің басқаны;

Толық

Қойшының әләуләйі

Әләуләй,әләуләй, әләуләй!
Ылғи ет жеп жүреді елде болысың-ай.
Ылғи ғана құйрық пен бауыр жер едім,
Егер ғана мен де болсам ауылнай, ауылнай.

Толық

Қойшы, ей, сен маған ән жазбай

Қойшы, ей, сен маған ән жазбай,
Өзіңше күліп мәз болмай.
Илеп те көріп бұл өмір,
Осындай күнді жазды Аллай-ай.

Толық

Қойшы

Кеше:
Кигені бұтта шалбар қатқан жарғақ,
Қаудырлап төрт елі кір батқан жарғақ.
Денесін су тигенде жирендіріп,

Толық

Қойшы

Кеулемей ме жегідей жанды шүбә?
Өз тірлігі өзіне мәнді шығар:
өмір-бақи келеді мал соңында.
Қаланы бір, оллаһи, көргісі бар!

Толық