Мен биікке салып едім ұямды
Өлтіре алмайды мендегі ешкім қиялды.
Қиялымнан Күн де бүгін ұялды.
Ағаштарда тұрған ұя құстікі,
Мен биікке салып едім ұямды.
Мені ойлап, аяп, тіпті қиналма.
Мені ойлап, аяп, тіпті қиналма.
Бітпейтін дау, құй даулама, құй даула.
Менің мұңым мидай дала мұңы еді,
Тола қоймас бар қажетті жиғанда.
Мойнымдағы орамалдың қызылын
Жүрсе білмей жеңілдігін тұзының,
Сәл ұқпаған, сезе алмаған ызыңын.
Елемейді екем тіпті, обал-ай
Мойнымдағы орамалдың қызылын.
Мұз сөгілді әуен төгіп әдемі
Мұз сөгілді әуен төгіп әдемі,
Аспан боп-боз, түк үмітсіз қарады.
Сен үшін не, не жазығым бар еді?
Біле алмадым-қандай кінә тағады.
О, мені ойлап ешқашан күрсінбе!
О, мені ойлап ешқашан күрсінбе!
Қылмыс деп қайғыру ұғамын.
Күлгін түс шүберек - Күн сіңген,
Оған да түсініксіз шығамын.
О, Муза...
Жалт-жұлт па? Сенікі емес-ті ол.
Қызыға алмадым.Неліктен?
Кім қалай жүр осы деместен,
Өзіңді аңсадым, көріп дем.
Отан - ана
Көздерімдей көлдерін мұң басқан.
Жапырағы желімен, даламен сырласқан.
Мүлгіп жатқан кеңістік, үнсіздік.
Туған ел. Не айтады түнгі аспан?
Өзегін өрт алып кеткен
Өзі аз сәуле.
Несі қалды бітпеген?
Қуыршақтай қоя алмадым түкке ден.
Өзегін өрт алып кеткен.Енді оны
Өз кеудеме өзім сймай таң, бесін...
Өз кеудеме өзім сыймай таң, бесін
Белгісіз ән жетелейді, нәркес үн.
Мен екеумін, екі жаққа тартады
Екі пиғыл, бір-ақ қорап, қайтесің.
Өлең мені іздеді
Күн көтеріп келе жатам кеудеме өлең мені іздеді
Көшелерді таңда кезіп күз демі
Жапыраққа шық тізгені.
Ерте оянып, ертегі айтып осылай
Өмірде көп қызық бар деме...
Өмірде көп қызық бар деме,
Жүрекке жайлы үн бір азық.
Көзіңмен іздейсің әлдене
Қалғанда көңілің құлазып.
Өмір - елес, елеске алданамын
Өмір - елес, елеске алданамын.
Алданбасқа айтсаңшы, бар ма амалым?
Суға кеткен адамдай, өлеңім -тал,
Жағаға шығарар деп қарманамын.
Өмір өте шығады көргеніңдей
Өмір өте шығады көргеніңдей,
Жақсылық та оралар бергеніңдей.
Ғасырларға ілесіп сен келесің
Бұқарбайдың ізіне ергеніңдей.
Өңменімнен итерді өмір мені
Өңменімнен итерді өмір мені.
Өтіп сен де барасың бұла дәурен.
Сіздікі де жай ғана көңіл ма еді?
Жапырағың жалғанбас жылағанмен.
Самала кештің сәулесі
Күйзеліп кеткенің бе шын? Күрсінгенің не?
Білемін.Несін күрсіндің, білсін дедің бе?
Өпкенде нәзік , әдемі сырың кеп беттен
Жүрек те сорлы, өрекпіп, дірілдеп кеткен.
Сел болып кейде...
Мен - теңіз едім. Мұңымды шағала білді.
Ақ жал толқынмен бұзасың жағалауымды.
Аспан тектім-ау, ашулы төніп келесің,
Алаңдай берем, жер болып жерітпегесін.
Сені қайтіп ақтайды бала көңіл?
Сені қайтіп ақтайды бала көңіл?
Жүргенінде тым асқақ... жазықты етті.
Миына да сөнбейтін шала көмді,
Сәмбі талдай сәнінің назын төкті.
Пікірлер
-
Аяжан
Мағыналы -
Рамазан
Оте кушты -
9 мектеп
нау өлең Ұйқас түрі: қара өлең ба? -
Сайран
Керемет -
Нұрикамал
4, 5 қатар 1 мамырға таппақ барма
-
- Габриэль Гарсиа Маркес
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі