Өлең
Несіне осы өлеңді жазамын мен,
Тарттым қой жетерліктей азабын мен.
Білмеймін қалай еріп кеткенімді
Муза кеп сыбырласа ғажап үнмен.
Әнге туған ақының ем, елім-ау.
Абақтыда қамалғаным не мынау?
Қандай қорлық,
Аппақ ойды қаралап,
Дайындаған жырға тілін —
Дарияның жағасында.
Ақмешіт пен Алматының
Ізі жатыр арасында.
— "Дүрбелең дулы қаланың
Дүкені қайда, қалқам-ай?
Өтердей мына ағаңның
Өзекті шері тарқамай.
Қызыл бидай, ақкүріш,
Қырман боп үйдің ішінде,
Төгіліп тастап жатты ырыс
Түнімен менің түсімде.
Бұл көктемді алты ай қыс күтіп едіңдер,
Осылай басталады екен бүкіл өмірлер.
Тал, теректер, түн бойы толғақ қысып,
Бебеу қағып, ыңырсып, уһілеңдер.
Көктемді сонша күткенде —
Құйылып көктен құт демде,
Аз ғана күнде, аз күнде
Өріктер гүлдеп біткен бе?!
Таңдай ақшыл жарасып көйлектерің,
Тәнмен сезіп ұзақ жол бейнеттерін,
Жапония жері ме, Африка ма,
Қай арадан қайттыңдар, ләйлектерім!
Көктем келсе — құлпырар гүл әрқашан,
Жапырақ жайса — бітеді шынарға сән.
Ештеңеге шаттана алмайсың сен —
Қаулап өскен шалғынға қуанбасаң.
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі