Мың бір арман
Кейде түннің қарасын да сүйем мен,
Сырлы қараңғы сиқыр берген күйім мен.
Түн болмаса, қайдан білмем жарықты,
Жарық болмаса, өлең де жоқ еді иемнен.
Кейде түннің қарасын да сүйем мен,
Сырлы қараңғы сиқыр берген күйім мен.
Түн болмаса, қайдан білмем жарықты,
Жарық болмаса, өлең де жоқ еді иемнен.
Көңілімнің көктем кешінде мен,
Түсіңе ендім бе шексіз есіңде ме?
Адамға мұнша бауыр баспаған ем,
Есіріп бара жатыр есіл кеудем.
Үзілер қалай көңіл күйбеңнен,
Ғашықтық сырда төзім иленген.
Қағбасы қымбат, күмбезі биік,
Жете алмай жүрмін уәзірлеріңнен.
Күнге ұқсап бүгін де кешегі күн,
Іштен тепті тағы да, күш еді тым.
Дүресіне бүлк етпей шыдап келем,
“Ей, әділет!” деуге де енді қысым.
Қай жерден, кім білсін, қателестік,
Армандарды аңсама жетер естік.
Бір өзенге құя алмай тасқын жүрек,
Жағалауда кете ме амал нешік.
Ескі үйдің терезесін шаңы басқан,
Іші де үнсіз, өмірдің сыры қашқан.
Төбеден бір жұлдыз ағып жерге түссе,
Ауылдасым келді ме, деп жыры дастан.
Саралжыным – сағымды сұлу далам,
Көңілімде көктемдей тұнып қалған.
Жасыл белде жаңғырып желдей ескен,
Туған жерім, құшақ жай, жарық алаң.
Аңсап өткен ақ арманы бабамның,
Тәуелсіздік -жеңісі бұл даламның.
Жүрегіңді елжіретер бар сыры,
Тіпті сонау бесіктегі балаңның.
Басқаның бағы болсаң да, қызғанамын,
Сөндіре алмай кеудемнің сыздағанын.
Күндей болып жылытып жүруші едің,
Айтшы қазір неліктен мұз жанарың?
Нағыз бақыт — ғылым менен өнерде,
Пайдаң тисе, сауап жасап көп елге.
Нағыз бақыт — қанағат пен иманда,
Сабырлықта, сақтай алсаң егер де.
Келешекте не күтіп тұр — белгісіз,
Бұны ойлап, жүрегіме келді сыз.
Қасиеттен жұрдай болып адамдық,
Молаға кірпіш болып қаландық.
Аңсап келген "Атажұртым, тегім" деп,
"Әкем, анам қимай кеткен елім" деп!
Тағдырымен таңғалдырған тарланның
Жаны қалды атамекен жерінде.
Зайсанның бүгін өткені
Айналып кетті аңызға.
Сайханның бағзы бөктері
Тамылжып тұрар тамызда.
Астананың қарашасы:
Қар аралас жауындатып,
Борандатып, дауылдатып,
Осы боп тұр "тамашасы".
Кім кепіл бұл өмірдің барысына?
Кім кепіл ертеңімнің табысына?
Бүгінгі күн – бір бақыт қас қағым сәт,
Ертеңгі күн түссе қиын сағы сынға.
Тәуелсіз таңы — нұрлы боп жанған жарығы,
Бабалар салған дара жол даңқтың азығы!
Тұлпардай рухпен, шарықтап елдің есімі,
Елдіктің мәңгі асқақтап тұрсын қазығы!
Апам-ау кеткенің бе шыныменен?!
Топыраққа көмілді ме суық денең.
"Рақмет, айналайын!" - деп анама,
Айтатын оянушы-ем сөздеріңнен.
Керемет-қой күзі даламның,
Көркіне талай баландым,
Өзге мезгіл үнсіз ғана санамда,
Мәңгі күзгі махаббатта қаламын.
Астананың қарашасы:
Қар аралас жауындатып,
Борандатып, дауылдатып,
Осы боп тұр "тамашасы".
Кеше ғана дос боп жүрген,
Бүгін мені тасқа, кетіп кеткен адам, —
Дос бола ма?
Әке, сізді.. сыртыңнан бір көруге...
Дүниемді түгел құрбан етейін,
Ең жоғарғы ақыны да төлейін.
Бүйрек, бауыр, жүрегім мен тәнімді -
Зайсанның бүгін өткені
Айналып кетті аңызға.
Сайханның бағзы бөктері
Тамылжып тұрар тамызда.
Сен мені іздемедің, іздемегің.
Табалдыңба? басқа жанды іздеп едің.
Ойласам жазған екем мұңды шумақ,
Өзіңе арналған бұл соңғы өлеңім.
Даланың танкі гүрс етеді,
Сарбаздар кетті ұрысқа.
Жас командирді көтеріп келеді,
Жаралы басы қан баспа
Ислам деген бір досым,
Бала күннен қасымда.
Ойын, күлкі, бар қызық
Өтті бірге жасымда.
Біз шынында бостан босқа тәркі етеміз уақытты,
Бірі мұңлы, бәлкім бірі бақытты.
Өтіп жатыр уақыт бос,
Тіршілікте кім табады нағыз жауһар жақұтты.
Реніштен асқан дұшпан көрмедім,
Миыма оның кіргенін де сезбедім.
Жанымда ылғи ол болғанда байқасам,
Ашу-ыза тәнді ауыртып, сенделдім.
Асқаралы 60 жас алқымнан кеп алды ма? Қара шашты кешегі бүгін қырау шалды ма? Өмір алып еншісін, ақсақалды атантып, Жастық дәурен алыста сағым болып қалды ма?
ТолықБіздерді өсірдіңіз ақ сүт беріп, Тәрбие, үлгі алдық сізден көріп. Әже боп, күні ертең соңыңыздан,
Немере, шөберелер жүрсін еріп.
Қайғысыз ешбір адам қартаймайды, Мұң-зардан көңіл қалай ортаймайды? Қызық көрмей өмірден ерте озған, Еске алам бауырым Алтайбайды.
ТолықИт жоқта шошқа үреді қорамызда, Біз сонда дұрыс адам боламыз ба? Тәрбие, білім берер шаңырақты Күзеттіріп шошқаға қоямыз ба?
ТолықҚырық жылдай тер төккен оңай емес бейнетін, Кейде ширақ, сабырлы көрінесіз кейде тым. Ана тілін ұрпақтың санасына сіңірген, Көретұғын сәт туды қызметтің зейнетін,
Толық
- Виктор Франкл
- Карл Густав Юнг
- Эрих Фромм
- Ханна Арендт
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі