Мәңгілік ел – мұратым

Тарих беті шым-шымдап сыр ашады,
Бір құпия біріне ұласады.
Шыныменен мен туған мына мекен
Болғаны ма түркінің түп ошағы?

Небір дана, кемеңгер, небір батыр
Арийдың да, ғұнның да ізі жатыр.
Ұрпақтары тәу етер берелімнің,
Топырағында сақтың да ұлы жатыр.

Сайын дала төсінде сайрандаған,
Қарсы келген дұшпанын ойрандаған.
Қуат алды-ау, тәңірден тауға келіп
Тәнін көмді тауға кеп қайран бабам.

Тәнін көмді, ал рухын құлатпады,
Рухы аспанда мәңгілік тұрақтады.
Жанын көкке ап кеткен иесінің
Алтай мүйіз, қанатты пырақтары.

Көк аспанда самғаудан жалықпаған,
Қыран болып өр рухы қалықтаған.
Ұлы бабам, қазағым, алты алашым,
Ұрпағыңа сезілді-ау анық бағаң.

Қисса, дастан, аңыз, жыр дала тұнған,
Даналықтан, өрліктен жаратылған
Еркіндік пен кеңдіктің өлшеміндей,
Атам қазақ, айрықша-ау дара тұлғаң.

Кең далама кімдер көз салмап еді,
Қанша апаттан тәңірім қорғап еді.
Тарих бетін ақтарсақ, дәл осындай
Ғажап өмір қазақта болмап еді.

Жиырма бес жыл. Ұйыған ұлы дала,
Даласы –егін, ойы-мал, қыры-қала.
Өркениет есігін айқара ашты,
Қайсар рухты қазақтың ұлына да.

Мәңгілік ел-бабамның арманы еді,
Баба жолын баласы жалғап еді.
Бар үмітпен, сеніммен тарттым алға,
Уа, тәңірім, әрқашан қолда мені.

---