Өлең, жыр, ақындар

Бір аңгіме қозғалса Қайыңды деп...

Бір аңгіме қозғалса Қайыңды деп...
Өлең былай жырлайды жайымды тек...
Бойда қаным тасиды жәймен үдеп...
Кең кеудеге сыймайды соқса жүрек...
Ақ самаурын бұл күнде болмаса да...
Қайнағанда бұрқылдап көкшіл шәйнек...
Аңсатып оралтады балғын шақты...
Еркелікке жатпайтын ешкім әй деп.
Балалық шақ санамда шапқылайды...
Өскен кездер көршілерге шын еркелеп....
Жасқа да қарамайтын үлкен кіші...
өсіп едік көрші айнала бәрін дос деп...

Балалық шақ бүгін шын сағындырды...
Содан болар мұң ғып шертті жаным жырды...
Білмеймін неге, бірақ, аңсай берем.
Аты шулы сол шақты таңы нұрлы.
Әй, сонда да өмір заңға бағындырды...
Балалықтан тек қана еміс еміс...
Жиегінде қырлардың сағым тұрды...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз


Қарап көріңіз