Өткен шақ пен болашақ
Бір күндері кездессе,
Өткен шақ пен болашақ.
Болар ма екен осылай,
Ой салып, алысқа біз қарасақ
Менің дінім
Исламнан басқа дінге нанбағам,
Исламсыз бағым менің жанбаған.
Ешкім мені кіргізбеді бұл дінге,
Мен өзім осы дінді таңдағам.
Кездесем деп қырық жыл күткенің не?
Кездесем деп қырық жыл күткенің не?
Досыңның білмедің бе қасыңда жүргенін де?
Не қайран сол, құрдастармен кездесуден,
Шеттенетін, уақыт бөлмей сөйлесуден
Көп әйелден ып-ыстық
Түн-есерді білмейтін,
Арлы момын әйелден,
Қарумен жан емізген,
Отанымды сүю көп оңай.
Менің әнім керек па
Менің әнім керек па?
Сұраймын мен өзімнен.
Өзім қойған сұраққа,
Жауап іздеймін жүректен.
Бауырларым
Қайтарса екен мені өткен күнге,
Алаңсыз дала кезіп кеткенімде.
Қасымда ес білмейтін бауырларым,
Барлығыда есейіп кеткені ме?
Аламун еліндегі шайқас
Бәрқубйә аталмыш,
Теріскейде құм жатыр.
Бұл шөлейттің бетінде,
Құпия толы сыр жатыр.
Көкірекке күдік емген Ой толса
Көкірекке күдік емген Ой толса, жақ
суалар – есесі...
Туды бүгін арманыңды айтар шақ,
құдай берді десеші!
Таң да атар, күн де батар
Таң да атар, күн де батар... кешқұрым. Сол
бір тірлік қалыпты.
Ай да туар, сақалындай ешкінің. О да
өзгермес, жарықтық.
Шексіздіктен Сен де бірде оралдың, Шексіздіктен
Шексіздіктен Сен де бірде оралдың, Шексіздіктен
Мен де бірде оралдым...
Жанарына құйып алып ғаламды, біздің ортақ
Тағдырымыз жаралды!
Шағантайым, тәңірім
Шағантайым, тәңірім,
Қасың сенің – қайқы қылыш!..
Қалқан – дәтім жамылып қалдым
аман...
Болады сәл қулары
болады сәл қулары.
Сағаты мен күндерін алмастырып,
саған да өстіп айтады мен туралы...
Күллі тамыры күрсініспен түйрелген –
Сыбырлар...
Шаттанғандай, ұқпаймын, торыққандай,
шатасамын, Сен қарсы жолыққанда-ай!
Өңшең сыбыр өлтірді Өлөңімді.
О сен әлі білмейсің, халық қандай!..
Алдап әлі келе ме көлгір өмір?..
Алдап әлі келе ме көлгір өмір?.. Айтып
берсең қайтеді-ау сен бір емін! Космосқа
көзелер көкірекпен көздеріңе өлгенше
телміремін.
Хаттарыңа, қалқатай, хал сұраған
Хаттарыңа, қалқатай, хал сұраған,
жырларымның жұлдызы тамшылаған. Қу
тірліктің есігін құр күзетіп,
жүре алмайды бұлайша шамшыл ағаң!
Иә, біздер жаз бойы хат алыстық
Иә, біздер жаз бойы хат алыстық. Ал,
алғашқы кездесу – одан ыстық: кезіп
жүріп тірліктің кеңістігін, кездейсоқтық
жаратқан о Таныстық!..
Хатыңды оқығанда
Жасырарың көп менен жансың, айым.
Жазғаныңнан көргім бар жан шырайын.
Қадаламын хатыңның әр жолына,
қан сонарда із кесер аңшыдайын.
Нендейлік қалып тұр зіл?..
нендейлік қалып тұр зіл?.. Парық –
тылсым...
Дауысың талықтырсын:
– Амансың ба!.. қайдасың?.. Ал,
Ашу биін билей ме
(көрінбейді бет-жүзі,
сағымданып!..) Ашу биін билей ме
тамырларым, ажырая, деміге
мықтанамын. Сұқтанамын:
Сол бір қыздың соңынан бақ шұбалып!
Сол бір қыздың соңынан бақ шұбалып!..»...
Ойлай берем: «сол ғана – нақ сыңарым...»...
Көмекейім көзеден «қақшып алып»,
жатыр едім біруақ өксіп алып...
Алғашқы қар немесе қоштасу
Нәп-нәзік алақанда еріген қар,
Тамшылап таусылатын өмір болар.
Жыл өтер, Жын басылар бой билеген,
Сол тамшы жанарыңнан сенің де ағар.
Жалаңаш жалаулар, ұрда-жық ұрандар
Жалаңаш жалаулар, ұрда-жық ұрандар,
және де тұмандар,
тұмандар – Күмәндар.
Шаң басқан балағын шәкене Қазақтар,
Сезімтал боп кеттік пе біз-ақ бүгін?..
Сезімтал боп кеттік пе біз-ақ бүгін?..
Сыртта – жаңбыр.
Басқандай Күз аптығын.
Телефоның... нөмірің... Гудогының
Сағымсыз – Шыңғыстаудың атырабы
Сағымсыз – Шыңғыстаудың атырабы.
Саратан салқынында жатыр ауыл.
Сені ойлап, сонау-у жолдың қарасына
көзімнің қарашығын матырамын.
Шіркін-ай, шексіз болса ғұмыр деген!..
Шіркін-ай, шексіз болса ғұмыр деген!..
көкшіл кеш, көбелектер күбірлеген.
Өзіңе жазар хатты бастай алмай,
отырмын иек сүйеп іңірге мен.
Таңға дейін тағы да ұйықтамадым
Таңға дейін тағы да ұйықтамадым.
(жо, жоқ, кешір, ештеңе «ұрттамадым»)
Сені ойлаумен боламын түні бойы,
түні бойы тау жақта бұлт тоңады.
Сені ғашық дейді ғой?
– Сені ғашық дейді ғой?..
– Ол кім тағы?..
– Болды, болды, айта бер, тартынбағын...
– Бәлкім, сорым, білмеймін, бәлкім, бағым,
«Есіміңді ерітіп» тіл ұшында
«Есіміңді ерітіп» тіл ұшында,
қала бергем вокзалдың бұрышында.
Содан бері ылғи да іңір бағам.
Жан жылуы сол болса,.. бұйырмаған.
Мұңға айналып кететін міні ұдайы
Мұңға айналып кететін міні ұдайы –
тағдыр шығар?..
Не берсін қыңыраю.
Жұртқа – бәрібір, дүние өз орнында:
×
- Ғабиден Мұстафин
- Ғабиден Мұстафин
- Ғабиден Мұстафин
- Ғабиден Мұстафин
Барлық авторлар