– Тиін!
Жылдам түс бері!
Сырың мәлім іштегі!
Жаңғақ ату төбеден
Саған лайық іс пе еді?
Сен еменнің діңінде,
Мен тұрамын түбінде.
Көршіміз ғой іргелес,
Сонда сенің мұның не?
Бұрын-соңды
Аулақтан
Жасырынып жауды атқан.
Сенің маған жаттығың
Көрінді осы жаңғақтан!
Тиін бейғам жүр еді,
Ұшып кетті үрейі.
Түлкі түссе соңына,
Қайтерін кім біледі.
Терезесі тең елмен,
Аң емес пе,
Дегенмен.
Барды
Түлкі қасына,
Қарғып түсіп еменнен:
– Ащы шықты айғайың,
Басынып жүр қай жауың?
Айтсаң етті әуелі
Немене боп қалғанын.
– Қарашы!
Түк білмеуін!
Бәріне де бұл бейім!
Сен болмасаң,
Төбемнен
Жаңғақ атқан кім дейін?!
– Соған түсің бұзылып,
Тұрғаның ба қызынып?
Өздігінен бір жаңғақ
Түскен шығар үзіліп.
– Тоқтат, Тиін!
Немене,
Мені алдағың келе ме?
Жалғыз жаңғақ
Қалайша,
Түседі дәл төбеме?
Қуанбады манадан
Тұрғанына әлі аман.
Жеңіл еді өлгені,
Түлкі жапқан жаладан.
– Көршім!
Қатты қинадың!
Бітпес сенің бұл дауың.
Кетейін көз көрмеске,
Батпай тұрып тырнағың.
Тастамақ сол күйінде,
Қоймасын да,
Үйін де.
Қарт емен де,
Көрші де
Керек емес Тиінге.
Қысым көріп
Қай уақта
Кім кетпеген қай жаққа.
Шүйке жүндей
Жел қуған,
Қашты
Тиін аулаққа.
* * *
Түлкі қолға балта алып,
Шабатындай қайқайып,
Қарт еменге өшігіп,
Қарап тұрды
Шалқайып.
Мына қара орманы
Оған пана болмады.
Жаңғақ атып төбеден,
Көршілері қорлады.
Білмейді екен
Ол бұрын
Көршілердің кейбірін.
Тоқылдақ та оңбады,
Жаңғақ атқан сол
Бүгін.
Сөйлесуге ол кейде
Келуші еді кең жерге,
Тоқылдақты бұл жолы
Шақырды бір тергеуге:
– Сен тұрасың төбемде,
Мен тұрамын төменде.
Бүгін сөйтті дегенге
Былайғы жұрт
Сенер ме?
Қорып жүрген аймақты
Құс едің бір ардақты.
Қайтіп маған лақтырдың,
Жаңағы бір жаңғақты?
– Не деп тұрсың?
Қой әрі!
Мұның ұят болады.
Бүйтіп нақақ күйдірсең,
Қасыңа кім қонады!
– Болсаң егер періште,
Қалай бардың сол іске!
Ал мойныңа кінәңді,
Үлкенмен көп керіспе.
Жалақорға мынандай
Тура қарап тұра алмай,
Жылады іштей
Тоқылдақ,
Көзінен жас шығармай:
– Қимас көрші деуші едім,
Бекер екен сол сенім.
Кеттім безіп біржола
Маңайыңнан
Мен сенің!
Қолын бұлғап еменге,
Емендегі көп елге,
Тоқылдақ та жөнелді,
Бір қарамай төменге.
* * *
Таныған бар аймағы
Аң болса да айлалы,
Батты түлкі жанына
Жұртта жалғыз қалғаны.
Тоқылдақ та,
Тиін де
Безіп кеткен бүгінде.
Жалғыз өзі жабығып
Жүр еменнің түбінде.
Болып жұртқа ұятты,
Тоқылдақты жылатты.
Қазір соның тоқылын
Сағынатын сияқты.
маусым
өте күшті
керемет