Өлең, жыр, ақындар

Елігай (Илигай)

  • 01.04.2020
  • 0
  • 0
  • 5319
«Кел» деп едің, Елігай, келіп тұрмын,
Отқа түспей өртеніп еріп тұрмын.
Сертте тұрсаң, мен сендік—жаным құрбан,
Сырым осы—сертімді беріп тұрмын.

Айналайын, қарағым, қара қасым,
Қара мақпал жібектей—қара шашың.
Баласындай еліктің Елігім ең,
Сені ойласам, мөлдіреп көзден жасым.

«Елігай» деп атыңды қойдым арнап,
Сен—ақ шабақ болғандай салдым қармақ.
Еркін таудың еркесі—елік болсаң,
Мен де өзіңдей жалғызбын—ерке саңлақ.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сағыныш екен бала кез

  • 0
  • 0

Армандай асыл ақ дәурен,
Алыстап қалды-ау қара көз.
Алаулай атқан таңдармен
Келмейді-ау сол бір бала кез.

Толық

Ақ сұңқар

  • 0
  • 0

Жебесі шын күмістен садағымның,
Әдеті осылай ма еді базарлымның.
Несіне сөйлер сөзден іркілейін,
Тұсына кез келгенсің ажарлымның.

Толық

Сағындым, Жайық

  • 0
  • 0

Базарға қой айдаттым пұл ме екен деп,
Қояды қыздың атын ей-ей-еу Ұлмекен деп.
Бойыма түскен асым тарамайды,
Көңілі сол құрбымның ай-ау-ей кімде екен деп.

Толық

Қарап көріңіз