Табыңдар

Асан-Үсен екеуi
Тату-тəттi дос едi.
Көңiлдерi қош едi,
Екi қолы бос едi.
Отырған соң зерiгiп,
Бiр ермектi тауыпты.
Бiр-бiрiне керiгiп,
Ерегiсiп қалыпты.
Асан айтты:
Алманың пiскенi маған,
Көгi саған.
Үсен айтты:
Қиярдың пiскенi саған,
Көгi маған,
Асан айтты:
Қарбыздың iшi маған.
Сырты саған.
Үсен айтты:
Дүмбiлдiң iшi саған,
Сырты маған.
Асан айтты:
Капустаның көгi маған.
Пiскенi саған.
Үсен айтты:
Жүзiмнiң көгi саған,
Пiскенi маған.
Асан айтты:
Жуаның көгi маған,
Қурағаны саған.
Үсен айтты:
Күнбағыстың көгi саған,
Қурағаны маған.
Асан айтты:
Жаңғақтың дəнi маған,
Сырты саған.
Үсен айтты:
Алшаның дəнi саған,
Сырты маған...
Егес бiттi осымен,
Доғарды олар сөздерiн.
Неге бұлай айтысты,
Табыңдаршы өздерiң?

---