Өлең, жыр, ақындар

Біз гүл едік

Біз гүл едік
Ортақ майда көктеген,
Көп гүл едік
Көктем берген леппенен.

Достық деген
Алтын арқан байланып,
Қосақталып
Бір қазықтан кетпеген.

Обалың не –
Бірдей қатар дүзедік,
Махаббаттан
Жүз тіріліп, жүз өліп.

Ығы-жығы Жәрмеңкенің төсінде
Сырнайлатқан
Сырбаздарың біз едік.
Тауға қарап

Ақша бұлттар көшкенде,
Дария бойлап,
Ақ қайықтар ескенде,
Біз екен – деп

Ойлап қалам елегзіп,
Я - сен – деп
Қоштамайды еш пенде.
Тек төбемнен

Жауып өткен ақ нөсер –
Мұнда сенің
Жас мінезің бар десер.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Төрт тораңғыл

  • 0
  • 0

Бұл өңірде су да жоқ,
Шөп тобықтан аспаған.
Айқай да жоқ, шу да жоқ
Адам ауыз ашпаған.

Толық

Ақбоз үйді

  • 0
  • 0

Ақбоз үйді тіктіріп,
Көк жайлауда жатырмын.
Шаңырақтан бұлт кіріп,
Шабытындай ақынның

Толық

Қызыл жыңғыл қайда екен?

  • 0
  • 0

Менің ақын бауырым,
Жыр сақтаған ойына,
Көрсет Сырдың ауылын,
Апар Сырдың бойына.

Толық

Қарап көріңіз