Өлең, жыр, ақындар

Пенделіктің күлкілдеген күл-өңі

  • 12.02.2021
  • 0
  • 0
  • 244
Пенделіктің күлкілдеген күл-өңі,
Бетін жайып көлгірсиді,күледі.
Өзгермейді,
Кеудесіне – көң қатқан.
Ал, қаншама сары дала түледі.
Паңдығы да кісіде жоқ, маң басқан,
Қулығы да сұмдықпенен жалғасқан.
Ар жағында қандені бар, қандені,
Сәл қалт етсең ала түсер жамбастан.
Маңғаздардың қасына ерсе – бәкене,
Байпаңдайды қол қусырып, «жәкеңе».
Тепсінеді қарапайым жандарға,
Тіпті әуелі, танытады әкеңе.
Сәл мүлт кетсең сылтың ғылып күледі,
Жүрегінде қарамдықтың түнегі.
Табақ бетін тайынбастан ыржитқан,
Пенделіктің күлкілдейді күл-өңі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көкейден кетпей жүрген, көгілдірім

  • 0
  • 0

Көкейден кетпей жүрген, көгілдірім,
Көзіме елестейді
Өрім күнің.
Сәл ғана жанарыңды ніл шалғандай...

Толық

Сүмбіле шуағы

  • 0
  • 0

Құс қайтады, иектейді бір бәле,
Сен көрмейсің, есікті ашып кірді, әне.
«Атым бар» деп, қоймай қойды мазаны ап,
Тұлпарына мінейікші жүр, кәне.

Толық

Кіл сезіммен жүрегімді күптедің

  • 0
  • 1

Кіл сезіммен жүрегімді күптедің,
Жарқыным-ау, сенен бұны күтпедім.
Барасың ғой күнен-күнге баурап тым,
Неткен сонша жаның жомарт, мықты едің.

Толық

Қарап көріңіз